Jestem zniszczonym Miastem... Trucizna wsiąka we mnie, wojna mnie wykończyła. Niesprawiedliwość i pycha ludzka doprowadziły do kresu mego istnienia. Zniszczone budynki, wycięte lasy i zatrute rzeki. Oto co ze mnie zostało...Już, nigdy nic nie będzie takie samo, słyszę rozmowy o odbudowie, dostanę szansę na nowe życie.Tak kochałam ptaki i drzewa, które witały mnie każdego poranka. Teraz będę musiała zaznajomić się i zaprzyjaźnić z nowymi osobnikami, czekają mnie trudne chwile. Odrodzę się na nowo, rozpocznę nowe życie. Teraz leżę na łożu śmieci trucizna obiegła już całe moje ciało, umieram....Tak chcę żyć! Nie jest mi dane, wierzę jednak, ze kolejne życie będzie lepsze...Myślę, ze ludzie rownież doznali wielu cierpień i upokorzeń, oby ta wojna była juz ostatnią.....
