Odpowiedź :
Harpagon to główny bohater komedii Moliera pt. „Skąpiec”. W utworze brak szczegółowej charakterystyki wyglądu, ale możemy się domyślać, że jego charakter odzwierciedla się w surowym wyglądzie. Jest chciwy, złośliwy, dokuczliwy, naiwny, prymitywny w obyciu z kobietami, zachłanny na pieniądze i materialistyczny. Przede wszystkim jednak Harpagon to egoistyczny despota i zły ojciec, dla którego bogacenie się i pomnażanie majątku było sensem życia, a pieniądz celem samym w sobie. Nawet choroba i strata żony nie zmieniły jego nastawienia do świata.
Ma dwoje dorosłych dzieci, Kleanta i Elizę, jednak jego olbrzymie skąpstwo prowadzi do rozbicia rodziny. Nawet służba traktuje go z pogardą, nazywając chciwcem i dusigroszem oraz plotkując za jego plecami. Harpagon staje się pośmiewiskiem nie tylko własnego domu, ale także całego miasta, które kpi z niego i jego zachowania.
Harpagon jest niewątpliwie osobą bardzo ciekawą ze względu na swój charakter i budzi skrajne uczucia. W mieście, w którym mieszka, powstało na jego temat kilka absurdalnych opowieści. Jedna z nich była o tym, jakoby Harpagon kazał zrobić sobie kalendarz z podwójną liczbą dni postnych, żeby oszczędzić na jedzeniu.
Robi się podejrzliwy, złośliwy i nieufny nawet w stosunku do własnej rodziny.
Współczuć można mu właśnie również z tego ostatniego powodu – jego dzieci, Kleanta i Elizy oraz służby. Wszyscy oni życzą mu rychłej śmierci, licząc na jego pieniądze. Skąpstwo prowadzi więc nie tylko do rozbicia rodziny, ale zdaje się być czymś w rodzaju zaraźliwej choroby, która dotknęła najbliższe otoczenia Harpagona. On sam nie ufa dzieciom, nie ufa służbie, nie ufa osobom, które przebywają z nim codziennie, których widuje, z którymi rozmawia. Staje się przez to ogromnie samotny, nie ma komu się zwierzyć.
Uważam więc, że nazwanie Harpagona szczęśliwym jest ogromną przesadą. Na swój sposób mógł on być zadowolony z życia i nie dostrzegać różnych rzeczy, ale stan, w jakim ów bohater się znajduje z pewnością nie jest szczęściem. Wręcz przeciwnie - samotnością, zagubieniem i ogromnym trudem odpowiedzialności nie za siebie i najbliższych, ale za własne pieniądze.
Ogólnie polecam swoją pracę: http://zadane.pl/essays/view/9335
Ma dwoje dorosłych dzieci, Kleanta i Elizę, jednak jego olbrzymie skąpstwo prowadzi do rozbicia rodziny. Nawet służba traktuje go z pogardą, nazywając chciwcem i dusigroszem oraz plotkując za jego plecami. Harpagon staje się pośmiewiskiem nie tylko własnego domu, ale także całego miasta, które kpi z niego i jego zachowania.
Harpagon jest niewątpliwie osobą bardzo ciekawą ze względu na swój charakter i budzi skrajne uczucia. W mieście, w którym mieszka, powstało na jego temat kilka absurdalnych opowieści. Jedna z nich była o tym, jakoby Harpagon kazał zrobić sobie kalendarz z podwójną liczbą dni postnych, żeby oszczędzić na jedzeniu.
Robi się podejrzliwy, złośliwy i nieufny nawet w stosunku do własnej rodziny.
Współczuć można mu właśnie również z tego ostatniego powodu – jego dzieci, Kleanta i Elizy oraz służby. Wszyscy oni życzą mu rychłej śmierci, licząc na jego pieniądze. Skąpstwo prowadzi więc nie tylko do rozbicia rodziny, ale zdaje się być czymś w rodzaju zaraźliwej choroby, która dotknęła najbliższe otoczenia Harpagona. On sam nie ufa dzieciom, nie ufa służbie, nie ufa osobom, które przebywają z nim codziennie, których widuje, z którymi rozmawia. Staje się przez to ogromnie samotny, nie ma komu się zwierzyć.
Uważam więc, że nazwanie Harpagona szczęśliwym jest ogromną przesadą. Na swój sposób mógł on być zadowolony z życia i nie dostrzegać różnych rzeczy, ale stan, w jakim ów bohater się znajduje z pewnością nie jest szczęściem. Wręcz przeciwnie - samotnością, zagubieniem i ogromnym trudem odpowiedzialności nie za siebie i najbliższych, ale za własne pieniądze.
Ogólnie polecam swoją pracę: http://zadane.pl/essays/view/9335