Odpowiedź :
Istotą tego sakramentu jest przekazanie Ducha Świętego, umocnienie wiary oraz uzdolnienie do świadczenia o niej oraz jej obrony. Jednoczy ściślej z Jezusem Chrystusem. Katolika włącza w misję ewangelizacyjną Kościoła Katolickiego. Rytuał ten jest biblijną podstawą dla rzymskokatolickiego sakramentu bierzmowania. Udziela go również cerkiew prawosławna, ale wkrótce po chrzcie (czyli niemowlętom). Bierzmowanie bywa też praktykowane przez niektóre kościoły protestanckie, ale (z wyjątkiem kościoła anglikańskiego) nie traktują one tego obrządku jako sakramentu.
Biblijne podstawy sakramentu bierzmowania [edytuj]
Dz 8,17 – Wtedy więc wkładali /Apostołowie/ na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego.
Dz 9,17 – Wtedy Ananiasz poszedł. Wszedł do domu, położył na nim ręce i powiedział: «Szawle, bracie, Pan Jezus, który ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym».
Dz 19,6 – A kiedy Paweł włożył na nich ręce, Duch Święty zstąpił na nich. Mówili też językami i prorokowali.
Cytaty pochodzą z Biblii Tysiąclecia
Historia sakramentu [edytuj]
Nazwa "bierzmowanie" powstała od staropolskiego słowa "bierzmo", co oznaczało belkę podtrzymującą drewniany pułap domu, strop. Bierzmowanie jest to zatem podtrzymywanie, umacnianie wiary.
Stub sekcji Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.
Praktyka prawosławna [edytuj]
Wierni prawosławni otrzymują bierzmowanie wraz z chrztem i pierwszą Komunią już jako małe dzieci. Sakrament stosuje się też jako formę przyjęcia neofitów zmieniających wyznanie z katolicyzmu w niektórych wspólnotach (np. greckiej, w cerkwiach słowiańskich dokonuje się to przez spowiedź, wyznanie wiary i Eucharystię). Sakramentu dokonuje kapłan, ale krzyżmo użyte musi być poświęcone przez biskupa. Kapłan namaszcza czoło, dłonie, pierś, stopy bierzmowanego wymawiając formułę "pieczęć daru Ducha Świętego".
Praktyka katolicka [edytuj]
W Kościele rzymskokatolickim bierzmowanie spełnia rolę wyznania wiary, niejako świadomego, bo dokonywanego w wieku dorosłym (lub zbliżonym do dorosłości) powtórzenia chrztu. Pod tym względem bierzmowanie odpowiada protestanckiej Konfirmacji i żydowskiej bar micwie i jest znakiem przejścia do dojrzałości religijnej. Innymi nazwami sakramentu bierzmowania są: sakrament dojrzałości chrześcijańskiej, sakrament umocnienia w wierze oraz sakrament dopełnienia.
Udzielanie sakramentu jest w Kościele katolickim zarezerwowane dla biskupów i są tam oni zwyczajnymi szafarzami tego sakramentu. Nadzwyczajnym szafarzem tego sakramentu w Kościele katolickim jest każdy kapłan upoważniony do tego przez biskupa. W razie niebezpieczeństwa śmierci, sakramentu tego może udzielić każdy proboszcz lub każdy ksiądz, zgodnie z kanonem 883 kodeksu prawa kanonicznego z 1983. Ważną osobą na bierzmowaniu jest świadek. Jest on świadkiem umocnienia wiary bierzmowanego. Kładzie on prawą dłoń na prawym ramieniu bierzmowanego. Świadkiem nie może być rodzic. W razie nieprzewidywanych okoliczności, np. nagłe zasłabnięcie świadka, ktoś inny może go zastąpić.
* Materia bliższa tego sakramentu krzyżmo święte,
* Materia dalsza namaszczenie krzyżmem,
* Forma – słowa: (łac.) Accipe Signaculum doni Spiritui Sancti – Przyjmij znamię daru Ducha Świętego!
Podczas bierzmowania otrzymuje się trzecie imię. Musi być to imię jakiegoś świętego. Nie jest to ważny szczegół tego sakramentu, ale w czasie przygotowań trzeba nauczyć się życiorysu świętego o wybranym imieniu, gdyż biskup może (lecz nie musi) o to zapytać.
Biblijne podstawy sakramentu bierzmowania [edytuj]
Dz 8,17 – Wtedy więc wkładali /Apostołowie/ na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego.
Dz 9,17 – Wtedy Ananiasz poszedł. Wszedł do domu, położył na nim ręce i powiedział: «Szawle, bracie, Pan Jezus, który ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym».
Dz 19,6 – A kiedy Paweł włożył na nich ręce, Duch Święty zstąpił na nich. Mówili też językami i prorokowali.
Cytaty pochodzą z Biblii Tysiąclecia
Historia sakramentu [edytuj]
Nazwa "bierzmowanie" powstała od staropolskiego słowa "bierzmo", co oznaczało belkę podtrzymującą drewniany pułap domu, strop. Bierzmowanie jest to zatem podtrzymywanie, umacnianie wiary.
Stub sekcji Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.
Praktyka prawosławna [edytuj]
Wierni prawosławni otrzymują bierzmowanie wraz z chrztem i pierwszą Komunią już jako małe dzieci. Sakrament stosuje się też jako formę przyjęcia neofitów zmieniających wyznanie z katolicyzmu w niektórych wspólnotach (np. greckiej, w cerkwiach słowiańskich dokonuje się to przez spowiedź, wyznanie wiary i Eucharystię). Sakramentu dokonuje kapłan, ale krzyżmo użyte musi być poświęcone przez biskupa. Kapłan namaszcza czoło, dłonie, pierś, stopy bierzmowanego wymawiając formułę "pieczęć daru Ducha Świętego".
Praktyka katolicka [edytuj]
W Kościele rzymskokatolickim bierzmowanie spełnia rolę wyznania wiary, niejako świadomego, bo dokonywanego w wieku dorosłym (lub zbliżonym do dorosłości) powtórzenia chrztu. Pod tym względem bierzmowanie odpowiada protestanckiej Konfirmacji i żydowskiej bar micwie i jest znakiem przejścia do dojrzałości religijnej. Innymi nazwami sakramentu bierzmowania są: sakrament dojrzałości chrześcijańskiej, sakrament umocnienia w wierze oraz sakrament dopełnienia.
Udzielanie sakramentu jest w Kościele katolickim zarezerwowane dla biskupów i są tam oni zwyczajnymi szafarzami tego sakramentu. Nadzwyczajnym szafarzem tego sakramentu w Kościele katolickim jest każdy kapłan upoważniony do tego przez biskupa. W razie niebezpieczeństwa śmierci, sakramentu tego może udzielić każdy proboszcz lub każdy ksiądz, zgodnie z kanonem 883 kodeksu prawa kanonicznego z 1983. Ważną osobą na bierzmowaniu jest świadek. Jest on świadkiem umocnienia wiary bierzmowanego. Kładzie on prawą dłoń na prawym ramieniu bierzmowanego. Świadkiem nie może być rodzic. W razie nieprzewidywanych okoliczności, np. nagłe zasłabnięcie świadka, ktoś inny może go zastąpić.
* Materia bliższa tego sakramentu krzyżmo święte,
* Materia dalsza namaszczenie krzyżmem,
* Forma – słowa: (łac.) Accipe Signaculum doni Spiritui Sancti – Przyjmij znamię daru Ducha Świętego!
Podczas bierzmowania otrzymuje się trzecie imię. Musi być to imię jakiegoś świętego. Nie jest to ważny szczegół tego sakramentu, ale w czasie przygotowań trzeba nauczyć się życiorysu świętego o wybranym imieniu, gdyż biskup może (lecz nie musi) o to zapytać.
Byc dobrym chrześcijaninem: musimy być wierni Bogu i postępować według jego słowa,musimy uczestniczyć w mszach,gdyż podczas nich słyszymy słowa Boga dzięki którym wiemy jak mamy postępować i łatwiej jest nam żyć na tym świecie. Dobrym chrześcijaninem możemy być jeśli pomagamy bliźnim nie oczekując niczego w zamian, a wiadomo,że w dzisiejszych czasach robienie czegoś dla bliźniego nie oczekując niczego w zamian jest wręcz niemożliwe. Tolerując inne religie także jesteśmy dobrymi chrześcijanami,ponieważ nasz papież Jan Paweł II tolerował osoby innych wyznań,a także darzył je ogromnym szacunkiem. Miał nawet przyjaciela żyda. powinniśmy brać przykład z takich ludzi i być dobrymi chrześcijanami ;)
Moim zdaniem taka praca bedzie dobra.
Pozdrawiam;]
Moim zdaniem taka praca bedzie dobra.
Pozdrawiam;]