Fryderyk Chopin (1810-1849) urodził się w Żelazowej
Woli koło Sochaczewa na Mazowszu. To jeden z najznakomitszych kompozytorów
polskich. Tworzył głównie utwory fortepianowe. Już jako dziecko Chopin
wykazywał nieprzeciętne zdolności muzyczne.
Od szóstego roku życia pobierał lekcje u swojego pierwszego nauczyciela,
Wojciecha Żywnego. Kiedy Fryderyk miał siedem lat, ukazał się drukiem jego
„Polonez g-moll”. „Polonez B-dur”. Rok później (w 1818 roku) Fryderyk po raz
pierwszy wystąpił publicznie w pałacu Radziwiłłowskim. W dzieciństwie często
wyjeżdżał na wieś, gdzie miał okazję poznać polski folklor muzyczny. Fryderyk
Chopin skończył liceum w Warszawie, a następnie studiował w Szkole Głównej
Muzyki, gdzie był uczniem Józefa Elsnera. W 1829 roku Chopin kończy studia jako
„geniusz muzyczny”. 2 listopada 1830 roku, tuż przed wybuchem powstania
listopadowego Fryderyk Chopin wyjechał z Polski. O upadku powstania
kompozytor dowiedział się podczas swojego pobytu w Stuttgarcie. Chopin osiadł
na stałe w Paryżu. Francja przyjęła go z wielką żarliwością i życzliwością. Na
emigracji artysta udzielał lekcji gry na fortepianie, z wielkim powodzeniem
koncertował w arystokratycznych salonach, komponował. Chopin przez całe dorosłe
życie cierpiał na gruźlicę, a jego zdrowie stale się pogarszało. Fryderyk
Chopin nigdy nie powrócił do ojczyzny. Zmarł 17 października 1849 roku w Paryżu
w wieku 39 lat.
