Obrona Warszawy - jedna z bitew rozegranych na terenach ówczesnej II Rzeczypospolitej trwająca od 8 do 29 września 1939 roku. Polskimi wojskami dowodził między innymi generał Walerian Czuma z asystentem generałem Juliuszem Rómmelem. Miasto było otoczone przez wojska nieprzyjaciela, na szczęście pomocy udzieliła pomorska i poznańska armia, wzmacniając linię obrony Warszawy. W walce zbrojnej obecna była również 4 Dywizja Pancerna. Mimo nadziei i wysokich morale polaków, Warszawa pod naporem rosyjskich wojsk została zajęta. Ponadto pod sąd trafiło prawie 150 tysięcy żołnierzy broniących kraju. Kapitulacja polskich oficerów miała miejsce 28 września. Bitwa Warszawska toczyła się zarówno na lądzie, jak i w powietrzu.
Niemiecką armią dowodził Georg-Hans Reinhardt. W wyniku walk zginęło około 1500 w tym 5000 rannych. Straty były nieporównywalne do tych w garnizonie Polaków - łącznie prawie 12 tysięcy zabitych (żołnierzy i cywilów).