Odpowiedź :
KRÓTSZY :
GOGH VINCENT van (1853–90), malarz hol.; z malarstwem zetknął się pracując w młodości w antykwariatach Goupila w Hadze, Londynie i Paryżu; 1878–79 prowadził działalność misyjną wśród górników w belg. zagłębiu węglowym w Borinage; 1881–86 przebywał kolejno w Hadze (studia u A. Mauve'a), Nuenen i Antwerpii, tworząc realist., surowe rysunki, akwarele i obrazy nawiązujące do hol. malarstwa rodzajowego XVII w. (Jedzący kartofle 1885). W 1886 przybył do Paryża, do brata Theo, przyjaciela i doradcy w sprawach artyst., który wspierał go materialnie; tam, pod wpływem malarstwa impresjonist. i grafiki jap., van Gogh rozjaśnił i wzbogacił koloryt, wyzyskując też wartości dekor. faktury i linii — pejzaże z Montmartre'u i okolic Paryża, portrety (Père Tanguy 1887, Autoportret przy sztalugach 1888). W 1888 wyjechał do Arles, gdzie ukształtował się w pełni styl jego malarstwa, w którym intensywne barwy widma słonecznego, z przewagą ulubionych żółci, gruba, impastowa faktura i deformacja, są traktowane jako środki ekspresji; w tym duchu rozwinął teorię koloru sugestywnego; także tematyka obrazów, wśród których przeważa pejzaż i portret, nabierała w tym okresie często znaczenia symbol. (Nocna kawiarnia w Arles 1888, Pokój artysty 1888, kilka wersji Słoneczników ). Z powodu rozwijającej się choroby psych. umieszczony w zakładzie w Saint-Rmy, gdzie 1889–90 powstały liczne pejzaże o potęgującym się dram. napięciu i dynamizmie (Gwiaździsta noc 1888, Droga z cyprysem i gwiazdą 1890), martwe natury (kwiaty), portrety i kompozycje figuralne, m.in. wg J.F. Milleta. W 1890 van Gogh opuścił zakład i zamieszkał w Auvers-sur-Oise, pod opieką dra P. Gacheta; malował tam portrety i sugestywne pejzaże, pełne niepokoju i dramatyzmu (Kruki nad polem pszenicy); w lipcu tegoż roku pod wpływem depresji psych. popełnił samobójstwo. Twórczość van Gogha wywarła silny wpływ na malarstwo XX w.
SZCZEGÓŁOWY :
Vincent van Gogh - autoportretUrodził się 30 marca 1853 r. w holenderskiej wiosce Groot Zundert niedaleko belgijskiej granicy, gdzie jego ojciec był pastorem. Miał pięcioro rodzeństwa: Annę, Theo (który wspierał go przez całe życie), Elisabeth, Wilhelmien i Cornelisa. Rysował od dzieciństwa, lecz poważnie z malarstwem zetknął się mając 16 lat w Hadze, gdzie pracował w galerii marszandów Goupil & Co.
Początkowo nawiązywał do artystycznej tradycji holenderskiej, dążąc do wyrażenia walorów przedstawianych przedmiotów poprzez bogactwo gry światła; stosował dosyć ciemną, impastową manierę, typową m. in. dla Fransa Halsa, w tematyce zaś nawiązywał do holenderskiego malarstwa rodzajowego XVII w. W 1873 roku Vincent van Gogh przeniesiony został do londyńskiej filii galerii, gdzie spotkał swą pierwszą miłość. Zakochał się w córce swoich gospodarzy Eugenie Loyer. Jednak ona, będąc już zaręczona, odrzuciła propozycję małżeństwa ze strony Vincenta. Zawód miłosny spowodował pierwszy atak depresji i załamanie nerwowe, w wyniku czego w 1876 roku stracił pracę w galerii . Były to pierwsze objawy choroby psychicznej, która trawiła go przez całe życie.
W latach 1876 - 1880 zainspirowany ideą pomocy innym, próbował pracować jako kaznodzieja; podjął nawet studia teologiczne, jednak jego zainteresowanie religią stopniowo słabło w wyniku czego wszystko co posiadał rozdał ubogim i wyjechał do Brukseli, gdzie postanowił zostać artystą.
W 1881 roku na skutek ciągłych problemów finansowych van Gogh wrócił do rodziców w Etten. Tam powstały pierwsze, szerzej znane dzieła jego autorstwa, inspirowane twórczością Jeana-Françoisa Milleta (np. Siewca). Pracę przerwała kolejna nieszczęśliwa miłość. Zakochał się w owdowiałej kuzynce Kee Vos (z domu Stricker). Mimo, że ona zdecydowanie odrzucała jego zaloty, Vincent wyjechał za nią do Amsterdamu, gdzie poddany został wielu upokorzeniom.
Nieobliczalne zachowanie Vincenta powodowało częste konflikty. Po burzliwej kłótni na temat planów na przyszłość, zerwał kontakty z ojcem i przeniósł się do Hagi (dzięki pomocy swego brata Theo). Uczył się malarstwa u Antona Mauve.
W 1882 roku przeżył kolejną miłość. Jego wybranką stała się prostytutka Sien Hoornik, która stała sie jego modelką i towarzyszką życia. Podczas ich wspólnego pożycia Sien urodziła chłopca, jednak nie był to syn Vincenta. Presja i oburzenie ze strony całej rodziny (nawet Theo nie może zaakceptować trybu życia brata) spowodowało wzrastającą depresję. W tym samym roku zaczęły powstawać pierwsze płótna olejne.
W sierpniu 1883 roku van Gogh odszedł od Sien, opuścił Hagę i przeniósł się do Drenthe w północnej Holandii. Tam, żyjąc w spartańskich warunkach i spędzając wiele czasu na spacerach po okolicy, stopniowo uspokajał się i odprężał. Szkicował i malował pejzaże a także sceny z życia chłopów, cierpiał jednak na brak funduszy na zakup materiałów malarskich, co zmusiło go w końcu do ponownego powrotu do domu.
Pod koniec 1883 pogodził się z rodzicami i zamieszkał w ich nowym domu w Nueuen. Tam mieszkał aż do śmierci ojca w 1885 r. Z tego okresu pochodzą takie obrazy jak Martwa natura z otwartą biblią lub Jedzący kartofle.
W listopadzie 1885 Vincent wyjechał do Antwerpii aby studiować na Królewskiej Akademii Sztuki. Był bardzo chory; cierpiał na syfilis, gniły mu dziąsła, a chory żołądek był dodatkowo rujnowany przez brak pożywienia. Van Gogh szybko też zrezygnował z nauki, gdyż jego gwałtowna, zbyt indywidualna technika, nie zyskiwała uznania na akademii. Rozczarowany porzucił więc studia i przeprowadził się do Paryża.
W Paryżu zamieszkał z bratem Theo na Montmartrze. Próbował zacząć wszystko od początku. Poznał tam Emile'a Bernarda, Georgesa Seurata, Paula Signaca i Paula Gauguina. Podziwiał obrazy impresjonistów i zetknął się z wieloma nowymi ideami. Pod wpływem impresjonistów i grafiki japońskiej jego paleta stała się jaśniejsza, zaczął też wykorzystywać wartości dekoracyjne faktury i linii. Najwybitniejszym jego dziełem z okresu paryskiego są Słoneczniki.
W 1888r. van Gogh przeniósł się do Arles w Prowansji, gdzie ukształtował się w pełni styl jego malarstwa, w którym intensywne barwy widma słonecznego z przewagą ulubionych żółci, gruba faktura i deformacja, są traktowane jako środki ekspresji. Powstało tam wiele wspaniałych obrazów, np. Nocna kawiarnia, lub Taras kawiarni w nocy. Vincent, chcąc uczynić z Arles centrum artystyczne, przekonał Paula Gauguina, aby ten przyłączył się do niego. Wynajął "Żółty Dom", w którym razem malowali. Między malarzami dochodziło jednak do konfliktów, pod wpływem których dała o sobie znać ukryta choroba psychiczna van Gogha. 23 grudnia, po kolejnej gwałtownej kłótni Vincent zagroził przyjacielowi brzytwą i w stanie najwyższego wzburzenia sam sobie obciął ucho, a następnie wręczył je miejscowej prostytutce. Następnego dnia został znaleziony bliski śmierci i umieszczony w szpitalu w Arles. Od tamtej pory ataki halucynacji i załamania nerwowe nawiedzały go coraz częściej, przeplatając się z okresami dobrego samopoczucia i jasności umysłu. W tym właśnie okresie van Gogh stworzył największą ilość swych najwybitniejszych dzieł.
W marcu 1889 r. ludność Arles wypędziła van Gogha z miasta, w maju zaś artysta wyjechał leczyć się w szpitalu psychiatrycznym w St. Remy, gdzie stwierdzono u niego epilepsję. W tym okresie namalował m.in. Irysy, jeden z jego najwspanialszych Autoportretów, oraz serię obrazów przedstawiających Cyprysy. Na początku 1890 r. opublikowana została pierwsza pozytywna ocena jego prac, autorstwa Alberta Auriera.
Van Gogh jeszcze raz podjął próbę normalnego życia. Odwiedziwszy w Paryżu ukochanego Thea, jego żonę i syna, 21 maja 1890 roku przyjechał do Auvers-sur-Oise na północy Francji i zamieszkał w gospodzie. Znalazł tam opiekę zaofiarowaną przez dr. Gachet'a, przyjaciela Camille'a Pissarra, lekarza będącego jednocześnie mecenasem artystów. Pracował jak szalony; powstało około siedemdziesięciu dzieł: m.in. Kościół w Auvers i Pole ze stadem wron, obraz uznawany często za ostatnie dzieło malarza.
27 lipca 1890, w czasie kolejnego załamania nerwowego, Vincent van Gogh próbował popełnić samobójstwo. Pożyczył rewolwer i na polu strzelił sobie w brzuch. Umarł po dwóch dniach, nie pozwalając udzielić sobie pomocy.
Twórczości malarskiej van Gogh poświęcił się dosyć późno, bo w dwudziestym siódmym roku życia. Mając lat trzydzieści siedem namalował ostatni obraz w życiu. Po dziesięciu latach pracy artystycznej pozostało po nim około ośmiuset płócien, kilkaset rysunków, szkiców i litografii.
W 1892 roku zorganizowano pierwszą retrospektywną wystawę prac van Gogha.
Jego twórczość wywarła duży wpływ na malarstwo XX wieku, a jego prace uzyskują astronomiczne ceny na aukcjach.
Życiorys :
Urodził się w wiosce Groot Zundert w holenderskiej Brabancji, niedaleko belgijskiej granicy, gdzie jego ojciec, Theodorus, był pastorem. Miał pięcioro rodzeństwa. Imię otrzymał na cześć swojego brata, który rok wcześniej nie przeżył momentu narodzin. W wieku 15 lat zakończył swoją edukację. Rysował od dzieciństwa, lecz poważnie z malarstwem zetknął się mając 16 lat w Hadze, gdzie pracował w galerii marszandów Goupil & Cie. w tematyce nawiązywał do holenderskiego malarstwa rodzajowego XVII wieku. W 1873 Vincent van Gogh został przeniesiony do Londyńskiej filii galerii. w 1876 roku stracił pracę w galerii w wyniku załamania nerwowego z powodu straty Luby.
Twórczość:
"Buty" (1885)
"Jedząc kartofle" (1885)
"Zółty Dom" (1888)
"Sypialnia" (1888)
"Czerwona Winnica" (1888)
"Pieta" (1889)
"Słoneczniki" (1888)
"Irysy" (1890)
"Pole pszenicy z krukami" (1980)
Urodził się w wiosce Groot Zundert w holenderskiej Brabancji, niedaleko belgijskiej granicy, gdzie jego ojciec, Theodorus, był pastorem. Miał pięcioro rodzeństwa. Imię otrzymał na cześć swojego brata, który rok wcześniej nie przeżył momentu narodzin. W wieku 15 lat zakończył swoją edukację. Rysował od dzieciństwa, lecz poważnie z malarstwem zetknął się mając 16 lat w Hadze, gdzie pracował w galerii marszandów Goupil & Cie. w tematyce nawiązywał do holenderskiego malarstwa rodzajowego XVII wieku. W 1873 Vincent van Gogh został przeniesiony do Londyńskiej filii galerii. w 1876 roku stracił pracę w galerii w wyniku załamania nerwowego z powodu straty Luby.
Twórczość:
"Buty" (1885)
"Jedząc kartofle" (1885)
"Zółty Dom" (1888)
"Sypialnia" (1888)
"Czerwona Winnica" (1888)
"Pieta" (1889)
"Słoneczniki" (1888)
"Irysy" (1890)
"Pole pszenicy z krukami" (1980)
Vincent van Gogh - urodził się w Holandii w rodzinie pastora (1853 - 1890). Rozpoczął w Brukseli naukę podstaw malarstwa. W 1885r, znalazł się w Paryżu, gdzie podjął na nowo studia malarskie. Van Gogh odrzucił tuby z farbami ciemnymi. Zaczął malować obrazy kolorowe, pełne słonecznego blasku, a jednak do impresjonistycznych niepodobne. Obrazy van Gogha powstają z lini: najpierw delikatnej lini rysunku, potem z barwnych zawiłych kresek i kreseczek. W 1890r. wyjechał na północ w pobliżu Paryża i w tym ssamym roku popełniłsamobójstwo. Jego znane obrazy to:
- ''Kawiarnia nocą''
- ''Gwiaździsta noc''
- ''Autoportret''
- ''Kawiarnia nocą''
- ''Gwiaździsta noc''
- ''Autoportret''