Odpowiedź :
Kończy się lato, w przyrodzie pojawiają się znaki nadchodzącej jesieni. Najbardziej znane to usychanie i zmiana zabarwienia liści wielu gatunków drzew, masowe pojawienie się grzybów w lesie, coraz częstsze przymrozki. Najbardziej nietypowe i mało znane oznaki to "koncerty" niektórych skrzydlatych solistów. Część ptaków śpiewających, po ciszy spowodowanej karmieniem piskląt wraz z nadejściem jesieni na nowo zaczyna śpiewać.
Jesiennymi śpiewakami są m.in. piecuszek i pierwiosnek. Te maleńkie szare ptaki, nie do odróżnienia z wyglądu (rozpoznać je można po kilku subtelnych cechach), za to o zupełnie odmiennym śpiewie, który jest najprostszą cechą rozpoznawczą tych gatunków. Ich głos, jak i innych jesiennych śpiewaków (m.in. szczygła, makolągwy) brzmi niezwykle w jesiennej scenerii...
Niezapomniane bywają pogodne poranki w jesiennym lesie. Drzewa otulone mgłą, przebijające się tu i ówdzie przez korony drzew smugi promieni słońca, pajęczyny zawilgocone rosą błyszczące w pierwszych porannych promieniach, przy odrobinie szczęścia dodatkowa atrakcja - ze godowy jeleni niosący się o świcie przez rozległe knieje, który jest sygnałem, że rozpoczął się najwspanialszy spektakl jesiennego lasu - rykowisko...
Las jesienią to mozaika najróżniejszych barw i odcieni - im bardziej zróżnicowany skład gatunkowy drzew, tym większa liczba kolorów; niemal każde drzewo (każdy gatunek) ma odmienną, charakterystyczną dla siebie barwę usychających liści. Większość z nich żółknie (liście brzozy, topoli, wierzby, większości klonów). Liście dębu i grabu stają się jasnobrązowe ze złotawym odcieniem, a np. liście osiki jak i dębu czerwonego - czerwienieją. Niezrównany jest również widok złocistego, bukowego lasu. Nietypowym pod tym względem gatunkiem jest olsza czarna, której opadające liście są ... zielone.
Ale jesień to nie tylko przyjemne dla oka barwy - to przede wszystkim niezwykle ważny okres w przyrodzie - czas przygotowania do nadejścia najbardziej nieprzyjaznej pory roku - zimy. Dlatego las hojnie obdarowuje swoich mieszkańców najróżniejszymi owocami, których ilość i różnorodność osiąga o tej porze roku kulminację. Początek jesieni to czas owocowania wielu drzew leśnych: dębów, buków, klonów, jaworów, lip. Dojrzewają leśne jabłonie i grusze, a z krzewów - leszczyna. Ciągle spotkać można dużo owoców jeżyny. Czarnymi owocami przystroiły się - ligustr pospolity, dziki bez czarny, kruszyna pospolita, niebieskimi - śliwa tarnina.
Na dnie lasu także trwa czas obfitości tyle, że grzybów - zarówno tych jadalnych, jak i nie nadających się do spożycia. Od smacznych borowików, po piękne, ale trujące muchomory czerwone. Wszystkim grzybom natura przypisała ważne do spełnienia funkcje.
Są one jedynymi żywymi organizmami (prócz nielicznych bakterii), które potrafią rozłożyć martwe drzewo. Wiele gatunków grzybów łączy się z korzeniami drzew, co powoduje bujny wzrost tych ostatnich dzięki zwiększonej sile ssącej korzeni.
1. Wiewiórki gromadzą zapasy żywności przed nadchodzącą zimą 2.Pajęczyna w promieniach porannego słońca 3.Muchomory czerwone zdobią jesienny las
Grzyby pobierają z korzeni substancje odżywcze, w zamian dostarczają drzewu wodę i sole rozpuszczalne.
Jesienny czas obfitości wykorzystują zwierzęta które niedługo w zacisznych kryjówkach zapadną w sen zimowy. Wiewiórki gromadzą zapasy orzechów, żołędzi i innych nasion oraz owoców. Z tych spiżarni korzystać będą w czasie zimowych "przebudzeń" - w cieplejsze, pogodne dni, kiedy opuszczają swoje kryjówki. O wielu takich spiżarniach wiewiórki ponoć ... zapominają, ale w przyrodzie nic się nie marnuje, a są one miłymi "niespodziankami" dla innych głodnych zwierząt, jak np. sójki, gawrony itd.
Borsuki coraz bardziej tyją odkładając zapasy tłuszczu pod skórą. Są one w tym okresie bardziej aktywne i ruchliwe w poszukiwaniu najróżniejszych przysmaków. Także mniej znani mieszkańcy lasu - koszatki i popielice gromadzą zapasy i poszukują zacisznych dziupli w których spędzą ciężkie, zimowe dni. Do snu przygotowują się też jeże, susły, a w górach świstaki i brunatne niedźwiedzie.
1.Jesienne mgły nad lasem 2.Przymrozek ozdobił kryształami lodu jesienne liście 3.Barwy jesieni
Jesienny las jest areną godów jeleniowatych. Jako pierwsze odbywają je łosie (ich gody zwane są bukowiskiem), pod koniec września zaczyna się rykowisko jeleni. Daniele swoje gody - bekowisko - odbywają w październiku.
Rykowisko jeleni uznawane jest za jeden z najwspanialszych akordów jesiennych puszcz i lasów. Najsilniejsze byki gromadzą wokół siebie stada łań, a następnie bronią je przed zakusami innych byków. Jeśli dojdzie do spotkania dwóch równorzędnych samców, często kończy się ono zaciekłą walką. Nie czynią one jednak sobie krzywdy; znane są nieliczne przypadki zranienia, a nawet zadanie śmiertelnych ciosów przez byli o zniekształconym porożu (np. długie, ostre tyki bez odnóg).
W czasie rykowiska byki tak są pochłonięte godami, że praktycznie nie żerują (podobnie czynią także samce łosi i danieli). Po okresie godowych uniesień samce oddalają się od stad i zaszywają w niedostępne miejsca - w krótkim czasie muszą zregenerować siły, by sprostać trudom zbliżającej się zimy...
Jesiennymi śpiewakami są m.in. piecuszek i pierwiosnek. Te maleńkie szare ptaki, nie do odróżnienia z wyglądu (rozpoznać je można po kilku subtelnych cechach), za to o zupełnie odmiennym śpiewie, który jest najprostszą cechą rozpoznawczą tych gatunków. Ich głos, jak i innych jesiennych śpiewaków (m.in. szczygła, makolągwy) brzmi niezwykle w jesiennej scenerii...
Niezapomniane bywają pogodne poranki w jesiennym lesie. Drzewa otulone mgłą, przebijające się tu i ówdzie przez korony drzew smugi promieni słońca, pajęczyny zawilgocone rosą błyszczące w pierwszych porannych promieniach, przy odrobinie szczęścia dodatkowa atrakcja - ze godowy jeleni niosący się o świcie przez rozległe knieje, który jest sygnałem, że rozpoczął się najwspanialszy spektakl jesiennego lasu - rykowisko...
Las jesienią to mozaika najróżniejszych barw i odcieni - im bardziej zróżnicowany skład gatunkowy drzew, tym większa liczba kolorów; niemal każde drzewo (każdy gatunek) ma odmienną, charakterystyczną dla siebie barwę usychających liści. Większość z nich żółknie (liście brzozy, topoli, wierzby, większości klonów). Liście dębu i grabu stają się jasnobrązowe ze złotawym odcieniem, a np. liście osiki jak i dębu czerwonego - czerwienieją. Niezrównany jest również widok złocistego, bukowego lasu. Nietypowym pod tym względem gatunkiem jest olsza czarna, której opadające liście są ... zielone.
Ale jesień to nie tylko przyjemne dla oka barwy - to przede wszystkim niezwykle ważny okres w przyrodzie - czas przygotowania do nadejścia najbardziej nieprzyjaznej pory roku - zimy. Dlatego las hojnie obdarowuje swoich mieszkańców najróżniejszymi owocami, których ilość i różnorodność osiąga o tej porze roku kulminację. Początek jesieni to czas owocowania wielu drzew leśnych: dębów, buków, klonów, jaworów, lip. Dojrzewają leśne jabłonie i grusze, a z krzewów - leszczyna. Ciągle spotkać można dużo owoców jeżyny. Czarnymi owocami przystroiły się - ligustr pospolity, dziki bez czarny, kruszyna pospolita, niebieskimi - śliwa tarnina.
Na dnie lasu także trwa czas obfitości tyle, że grzybów - zarówno tych jadalnych, jak i nie nadających się do spożycia. Od smacznych borowików, po piękne, ale trujące muchomory czerwone. Wszystkim grzybom natura przypisała ważne do spełnienia funkcje.
Są one jedynymi żywymi organizmami (prócz nielicznych bakterii), które potrafią rozłożyć martwe drzewo. Wiele gatunków grzybów łączy się z korzeniami drzew, co powoduje bujny wzrost tych ostatnich dzięki zwiększonej sile ssącej korzeni.
1. Wiewiórki gromadzą zapasy żywności przed nadchodzącą zimą 2.Pajęczyna w promieniach porannego słońca 3.Muchomory czerwone zdobią jesienny las
Grzyby pobierają z korzeni substancje odżywcze, w zamian dostarczają drzewu wodę i sole rozpuszczalne.
Jesienny czas obfitości wykorzystują zwierzęta które niedługo w zacisznych kryjówkach zapadną w sen zimowy. Wiewiórki gromadzą zapasy orzechów, żołędzi i innych nasion oraz owoców. Z tych spiżarni korzystać będą w czasie zimowych "przebudzeń" - w cieplejsze, pogodne dni, kiedy opuszczają swoje kryjówki. O wielu takich spiżarniach wiewiórki ponoć ... zapominają, ale w przyrodzie nic się nie marnuje, a są one miłymi "niespodziankami" dla innych głodnych zwierząt, jak np. sójki, gawrony itd.
Borsuki coraz bardziej tyją odkładając zapasy tłuszczu pod skórą. Są one w tym okresie bardziej aktywne i ruchliwe w poszukiwaniu najróżniejszych przysmaków. Także mniej znani mieszkańcy lasu - koszatki i popielice gromadzą zapasy i poszukują zacisznych dziupli w których spędzą ciężkie, zimowe dni. Do snu przygotowują się też jeże, susły, a w górach świstaki i brunatne niedźwiedzie.
1.Jesienne mgły nad lasem 2.Przymrozek ozdobił kryształami lodu jesienne liście 3.Barwy jesieni
Jesienny las jest areną godów jeleniowatych. Jako pierwsze odbywają je łosie (ich gody zwane są bukowiskiem), pod koniec września zaczyna się rykowisko jeleni. Daniele swoje gody - bekowisko - odbywają w październiku.
Rykowisko jeleni uznawane jest za jeden z najwspanialszych akordów jesiennych puszcz i lasów. Najsilniejsze byki gromadzą wokół siebie stada łań, a następnie bronią je przed zakusami innych byków. Jeśli dojdzie do spotkania dwóch równorzędnych samców, często kończy się ono zaciekłą walką. Nie czynią one jednak sobie krzywdy; znane są nieliczne przypadki zranienia, a nawet zadanie śmiertelnych ciosów przez byli o zniekształconym porożu (np. długie, ostre tyki bez odnóg).
W czasie rykowiska byki tak są pochłonięte godami, że praktycznie nie żerują (podobnie czynią także samce łosi i danieli). Po okresie godowych uniesień samce oddalają się od stad i zaszywają w niedostępne miejsca - w krótkim czasie muszą zregenerować siły, by sprostać trudom zbliżającej się zimy...