Odpowiedź :
kryzys rzeczy pospolitej Choć obóz egzekucyjny nie zakończył działalność wraz ze zgonem Zygmunta Augusta i jego członkowie i jego członkowie liczyli na kontynuację reform to dwaj kolejni monarchowie (Stefan Batory i Zygmunt III Waza) nie mieli zrozumienia dla jego celów i z rezerwą odnosili się do szlacheckiego parlamentaryzmu. Starali się natomiast związać ze sobą przywódców egzekucjonistów (np. Jana Zamoyskiego). Tym ostatnim udało się jeszcze doprowadzić do powołania w 1578r. Trybunału Koronnego, a w 1581r. Trybunału Litewskiego, szlacheckich sądów apelacyjnych, które ograniczyły zakres sądownictwa królewskiego. Nie doszło jednak do kodyfikacji prawa polskiego, toteż trzy kolejne statuty litewskie (1529, 1566, a zwłaszcza ostatni, z 1588r.) przez następne dwa stulecia stanowiły wzór dla Korony, gdzie stosowano je jako prawo posiłkowe. Reformy wojskowe (powołanie w 1578r. tzw. piechoty wybranieckiej, rekrutowanej z chłopów z dóbr królewskich) wynikły z inicjatywy króla Stefana Batorego, a nie szlachty, i spowodowane były potrzebami toczonych wojen. Poczucie, że najważniejsze reformy zostały dokonane, przyczyniło się do dezintegracji stronnictwa egzekucyjnego. W świadomości szlachty pozostało wprawdzie przekonanie o wspólnocie celów i równości całej szlachty oraz oczekiwanie na zgodną współpracę z monarchą, lecz rzeczywistość coraz bardziej oddalała się od tych ideałów.