Filozofia życiowa Horacego jest elenktyczna, tzn. stanowi połączenie mądrości stoickich i epikurejskich. Główne hasło stoicyzmu to Aurea Mediocritas, złoty środek. Stoicy nie cieszyli się, ani nie rozpaczali przesadnie, zachowując w każdym wypadku identyczny spokój (zwróć uwagę - 'stoicki spokój). Tego typu postawa pozwalała im godnie przetrzymać najtrudniejsze chwile. Wg stoików, prawdziwie cnotliwego człowieka cechował brak namiętności i opanowanie. (jeśli Ci się to przyda - ojcem stoicyzmu był Zenon z Kition).
Całą filozofię epikureizmu przeważnie zamyka się w dwóch słowach - carpe diem, czyli dosł. chwytaj dzień, myśl tak często podejmowana przez Horacego. Wg poety, należy żyć teraźniejszością, a nie oczekiwać jutra - bo przecież jutra może już nie być. Każda chwila jest niepowtarzalna ('nie można wejść dwa razy do tej samej rzeki'), więc powinno się ją docenić, umieć z niej korzystać póki czas...póki czas.
Nauka Epikura cechowała się szukaniem przyjemności poprzez unikanie bólu. Jej zwolennicy nie ścigali wyobrażonego szczęścia, lez znajdowali je wokół siebie. Epikur i jego uczniowie podkreślali, że tylko cnotliwi mogą znaleźć prawdziwe szczęście.
- Inferno
