Po 1918 roku kultura polska zyskała opiekę państwa. Mecenat państwowy był uzależniony od skromnych możliwości budżetowych. Mimo to kolejne rządy dbały o rozwój oświaty i nauki, wspomagały sztukę. Od 1924 roku działał Teatr Narodowy. Utworzono Fundusz Kultury Narodowej. W dziesiąta rocznice odzyskania niepodległości powołano w Warszawie tworzoną od 1918 roku Bibliotekę Narodowa, uroczyście otwarta w 1930 roku. Polska Akademia Literatury corocznie przyznawała nagrody literackie i w ten sposób kształtowała literackie upodobania odbiorców. Ogromną rolę pełniło Polskie Radio. Nadawało ono sprawozdania z odbywających się Międzynarodowych Konkursów Pianistycznych im. Fryderyka Chopina(od 1927) oraz Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego (od 1935).
Działały Polska Akademia Umiejętności i Towarzystwo Naukowe Warszawskie. Pod opieką państwa znajdowały się placówki naukowe, w tym około 120 instytutów i stowarzyszeń. Największe ośrodki szkolnictwa wyższego znajdowały się w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Wilnie i Lwowie. Nadal szkolnictwo miało charakter elitarny. W okresie międzywojennym powołano kilka nowych uczelni. W wielu dziedzinach życia naukowego Polacy zyskali sławę oraz liczący się poziom światowy, zwłaszcza w zakresie matematyki (Wacław Sierpiński, Kazimierz Kuratowski), fizyki doświadczalnej (Stefan Pieńkowski) i filozofii (Alfred Tarski, Kazimierz Ajdukiewicz Tadeusz Kotarbiński). Władysław Tatarkiewicz jest autorem popularnej do dziś "Historii filozofii". Medycyna: onkologia( Witold Zawadowski), oznaczanie grup krwi (Ludwik Hirszfeld). Jakub Parnas- chemia, Eugeniusz Romer- geografia, Henryk Czeczott- górnictwo. Nastąpił bujny rozwój nauk humanistycznych. Badania nad historią kultury prowadzili: Aleksander Brückner, Stanisław Kot, Jan Bystroń. Czterotomowe dzieło historyczno-prawne "Historia ustroju Polski"- Stanisław Kutrzeba. Dzieła syntetyczne z zakresu gospodarczej Polski- Jan Rutkowski. W 1932roku grupa polskich matematyków złamała kod niemieckiej maszyny szyfrującej Enigma.
