"Po co mi mówisz"
Co mi mówisz górski strumieniu?
W którym miejscu ze mną się spotkasz?
Ze mną, który także przemijam?...
Zatrzymaj się
- to przemijanie ma sens!
Potok się nie zdumiewa,
lecz zdumiewa się człowiek!
Kiedyś temu zdumieniu
nadano imię "Adam".
Zatrzymaj się...
...we mnie jest miejsce spotkania
" z Przedwiecznym Słowem"
Jeśli chcesz znaleźć źródło
musisz iść do góry, pod prąd.
Gdzie jesteś źródło?
Cisza.
Dlaczego milczysz?
Jakże starannie ukryłeś
tajemnicę twego początku.
Pozwól mi wargi umoczyć
w źródlanej wodzie,
odczuć świeżość.
Wiersz podzielony jest na 6 strof. W każdej zwrotce jest inna liczba wersów. W 1 strofie są 3 linijki, w 2 - 2, w 3 -2 ,w 4 - 5, w 5 -7 i w 6 - 3. W każdym wersie jest inna liczba sylab. Wiersz ten jest wierszem białym, gdyż nie zawiera rymów. Jan Paweł II użył wiele środków stylistycznych. Głównie są tu personifikacje czyli uosobienie.
