Julia Kupulet była jedyną córką swoich rodziców. Bardzo kochana i otaczana w swym domu opieką i czułością. Miała czternaście lat, a według ówczesnych zwyczajów przekroczyła już wiek, w którym dziewczyny zostawały żonami i matkami. Rodzice Julii nie chcieli pozbawiać jej zbyt wcześnie dzieciństwa, lecz gdy umarł jej kuzyn - Tybalt, w obawie przed żałobą córki chcieli wydać ją jak najszybciej za mąż. Julia do tej pory żyła z rodzicami w zgodzie i zgadzała się z ich wolą, lecz zmuszona do małżeństwa z hrabią Parisem zbuntowała się. Jest to dowód tego, że jest świadoma podejmowanych przez siebie decyzji, dorosła. Będąc przekonaną o słuszności wyboru jakiego dokonała, chciała walczyć o prawo do własnego szczęścia. W imię miłości gotowa była porzucić dom rodzinny. Decydując się na plan brata Wawrzyńca, dowiodła swojej odwagi i emocjonalnej dojrzałości. Uczucie, którym darzyła Romea nie było tylko chwilowym zauroczeniem. Kochała go prawdziwie i to miłość była tak silna, że przezwyciężyła żałobę (po śmierci Tybalta) i strach (przed wypiciem mikstury, pochowaniem w grobowcu). Dla potajemnie zaślubionego Romea gotowa była zrobić wszystko. Dopiero śmierć ukochanego sprawiła, że Julia nie ma już o co walczyć, ani dla kogo żyć i, w pełni świadoma podjętej decyzji, rezygnuje z życia, przebijając się sztyletem zmarłego męża.
