Jan byt chłopem a Cecylia wysoko urodzoną dziewczyną. Nikt nie znał ich nazwiska. Razem przybyli do litewskiej puszczy, niedługo po przyjęciu przez Litwinów chrześcijaństwa. Powodem ich wędrówki była chęć ukrycia się przed ludźmi i przeszłością. Dzięki ciężkiej pracy udało im się w środku puszczy stworzyć wspaniałe gospodarstwo. Wieść o nich szybko rozniosła się po okolicy i zaczęli do nich przybywać zaciekawieni ludzie. Jan i Cecylia wiedli szczęśliwe życie u boku sześciu córek i synów. Dzieci zakładały własne rodziny i osada rozrastała się.
W osiemdziesiąt lat po przybyciu Jana i Cecylii na Litwę doniesiono o nich i o ich pracy samemu królowi, Zygmuntowi Augustowi. Gdy zaintrygowany władca pojechał poznać tych dzielnych ludzi - zobaczył dużą, dobrze zorganizowaną osadę. Zaskoczył go widok takiej wsi w środku dzikiej puszczy i postanowił nadać rodowi Jana i Cecylii tytuł szlachecki oraz nazwisko Bohatyrowiczów (od słowa „bohater" - w uznaniu za ich ciężką pracę przy karczowaniu puszczy i założeniu osady). Ich herbem zaś stał się Pomian - głowa żubra na żółtym polu.
