Odpowiedź :
Odpowiedź na pytanie czy w rodzinie potrzebny jest autorytet nie wydaje się być prosta, dlatego postaram się udowodnić, że w rodziniepotrzebny jest autorytet.
Pierwszym argumentem może być to,iż rodzina stanowi pierwszą i podstawową grupę, w której dziecko rozwija się fizycznie i psychicznie. Stosunki łączące dziecko z rodzicami powinny polegać na zaspokojeniu jego potrzeb emocjonalnych. Nasi rodzice okazują nam swoje uczucia i tym samym dają nam poczycie bezpieczeństwa. To oni ustalają reguły i normy panujące w domu. Dzięki temu już w dzieciństwie uczymy się zachować dyscyplinę. Nawet przsłowie mówi "czego Jaś się nie mauczy tego Jan nie bedzię umiał".
Kolejnym argumentem może być to, że w każdym okresie życia dziecka, rodzina wpływa na rozwój jego osobowości, kształtując określone potrzeby i postawy oraz pomagając mu poznać samego siebie. To rodzice tłumaczą maluchowi co jest dobre, a co złe. To oni w pierwszych latach jego życia stają się wzorem do naśladowania oraz kompanem do zabaw. Dzieci, które nigdy nie poczuły miłości ze strony rodziców, często zachowują się agresywnie w stosunku do rówieśników. Z tego powodu trudno nawiązują kontakty oraz stają się samotne i zamknięte w sobie.
Ostatnim argumentem może być być to, że rodzice w pewnym sensie są "nauczycielami życia". Obserwujemy ich i postępujemy tak, aby się do nich upodobnić. Rodzice wkładają wiele siły i czasu, by odpowiednio nas wychować. Starają się jak tylko mogą. Dzięki nim uczymy się odróżńić dobro od zła, stajemy się lepsi i pozywywniej nastawieni do świata. Każdy z nas gdy dorośnie chciałby być taki jak jego mama czy tato.
Myślę, że argumenty które przedstawiłam przekonują o potrzebie autorytetu w rodzinie. Wielu ludzi wzoruje wsoje zachownie na kimś innym. Nie łatwo jest wybrać odpowiednią osobę. Autorytetem powinien być ktoś kto nas wspiera i daje poczucie bezpieczeństwa. Dla mnie są to moi rodzice. :)
Pierwszym argumentem może być to,iż rodzina stanowi pierwszą i podstawową grupę, w której dziecko rozwija się fizycznie i psychicznie. Stosunki łączące dziecko z rodzicami powinny polegać na zaspokojeniu jego potrzeb emocjonalnych. Nasi rodzice okazują nam swoje uczucia i tym samym dają nam poczycie bezpieczeństwa. To oni ustalają reguły i normy panujące w domu. Dzięki temu już w dzieciństwie uczymy się zachować dyscyplinę. Nawet przsłowie mówi "czego Jaś się nie mauczy tego Jan nie bedzię umiał".
Kolejnym argumentem może być to, że w każdym okresie życia dziecka, rodzina wpływa na rozwój jego osobowości, kształtując określone potrzeby i postawy oraz pomagając mu poznać samego siebie. To rodzice tłumaczą maluchowi co jest dobre, a co złe. To oni w pierwszych latach jego życia stają się wzorem do naśladowania oraz kompanem do zabaw. Dzieci, które nigdy nie poczuły miłości ze strony rodziców, często zachowują się agresywnie w stosunku do rówieśników. Z tego powodu trudno nawiązują kontakty oraz stają się samotne i zamknięte w sobie.
Ostatnim argumentem może być być to, że rodzice w pewnym sensie są "nauczycielami życia". Obserwujemy ich i postępujemy tak, aby się do nich upodobnić. Rodzice wkładają wiele siły i czasu, by odpowiednio nas wychować. Starają się jak tylko mogą. Dzięki nim uczymy się odróżńić dobro od zła, stajemy się lepsi i pozywywniej nastawieni do świata. Każdy z nas gdy dorośnie chciałby być taki jak jego mama czy tato.
Myślę, że argumenty które przedstawiłam przekonują o potrzebie autorytetu w rodzinie. Wielu ludzi wzoruje wsoje zachownie na kimś innym. Nie łatwo jest wybrać odpowiednią osobę. Autorytetem powinien być ktoś kto nas wspiera i daje poczucie bezpieczeństwa. Dla mnie są to moi rodzice. :)