Odwołaj się do całej powieści Michaiła Bułhakowa " Mistrz i Małgorzata", napisz jak autor przedstawił system radziecki. ( dodatkowo otrzymałam fragment, gdzie mam podać narratora, kto występuje i świat przedstawiony. Ma to być model odpowiedzi, nie wypracowanie!)

Oto tekst:

Ale w tym czasie, tzn. w sobotę o świcie, nie spało całe piętro w pewnej moskiewskiej instytucji, a jego okna wychodzące na wielki, zalany asfaltem plac, który specjalne, powoli i z dudnieniem jeżdżące samochody czyściły szczotkami, jarzyły się pełnią światła, które przebiło się przez blask wschodzącego słońca.
Całe piętro zajęte było śledztwem w sprawie Wolanda i w dziesiatkach gabinetów przez cała nas nie gasly lampy.
Prawde mowiac, cala sprawa stala sie jasna juz od wczoraj, tzn. od piatku, kiedy to wypadło zamknac Varietes z powody zawieruszenia sie calej administracji teatralnej oraz za przyczyną szeregu skandali, ktore mialy miejsce w wigilię tego dnia, w czasie osławionego seansu czarnej magii. Rzecz w tym jednak, ze nieustannie, bez najmniejszej przerwy, do czuwajacych gabinetow naplywal wciac nowy material.
Teraz ci, ktorzy prowadzili sledztwo w tej dziwnej sprawie - najwyrazniej zatracajacej diabelstwem i, jakby tego bylo nie dosc, jakimis hipnotycznymi sztuczkami i wyraznym kryminalem - starali sie te wszystkie roznorakie i splatane wydarzenia zlepic w jedna sesnowna calosc.
Pierwszym, ktoremu wypadło odiwedzic rozjasnione elektrycznym swiatlem bezsenne pietro, byl Arkadiusz Apołłonowicz Siemplejarow, przewodniczacy komisji akustycznej.
W piatek po obiedzie w jego mieszkaniu w kamienicy przy Kamiennym Moście rozlegl sie dzwonek i mieski gllos poprosil do telefonu Arkadiusza Apołłonowicza. Małzonka Arkadiusza, która podniosla sluchawke, odpowiedziala posepnie, że Arkadiusz niedomaga, spoczal własnie i nie moze podejsc do tel. Ale Arkadiusz Apołłonowicz musial mimo wszystko podejsc do telefonu. Na pytanie, kto chce rozmawiac z Arkadiuszem, głos w sluchawce odpowiedial nader zwieze, kto mianowicie.
- W tej sekundzie ... juz... za minute... - wyksztusila zazwyczaj niezmiernie wyniosla, malzonka przewodncizacego komisji akustycznej i pomknela do sypialni, by podniesc Arkadiusza z łoza, na ktorym spoczywal, cierpiac z meki piekielne na wspomnienie wczorajszego seansu i nocnego skandalu, towarzyszacego wygnaniu z mieszkania jego kuzynki z Saratowa.
Co prawda nie w tej sekundzie, ale tez i nie za minute, tylko dokladnie w cwierc minuty pozniej Arkadiusz w jednym pantoflu na lewej nodze i w samej bieliznie byl przy telefonie i jakał w słuchawkę:
- Tak, to ja... slucham, slucham...
Jego malzona, zapominajac w owej chwili o wszystkich wstretnych zbrodniach przeciwko wiernosci, ktore nieszczesnemu Arkadiuszowi ostaly udowodnione, z przerazona twarza wygladala przez drzwi na korytarz, dzurawila polbutem powietrze i szeptala:
- wloz pantofel... pantofel... nogi przeziebisz... Na co arkadiusz opedzajac sie od zony bosa stopa i robiac straszne oczy , mamrotal do sluchawki
- Tak,tak oczywiście ..rozumiem. juz jade. Caly wieczor Arkadiusz Apołonowicz spedzil na owym wlasnie pietrze, na ktorym toczylo sie sledztwo. Rozmowa byla przygnebiająca, doprawdy wyjatkowo nieprzyjemna rozmowa, ponieważ wypadlo szczerze i otwarcie opowiedziec nie tylko o obrzydliwym seansie i o awanturze w loży, ale też przy okazji - co było naprawdę konieczne-rowniez o Milicy z ulicy Jełochowskiej i o siostrzenicy z Saratowa , i o wielu jeszcze rzeczach. Opowiadanie o tym sprawialo przewodniczącemu niewypowiedziane kartusze.

Proszę pomozcie mi.