Osobiście chciałbym mieszkać i dorastać w warunkach spartiackich.
To prawda warunki były surowe i niewiarygodnie ciężkie, ale dało się przeżyć.
Młodzi spartiaci już zaraz po narodzinach byli poddawani testowi-Rada Starszych oceniało siłę i zdrowie dziecka.Jeżeli była opowiednia dziecko szkolono na wojownika.Jeżeli zaś było słabe wyrzucano je na pożarcie wilkom.Następnie następował okres skoszarowanie(od 7 roku życia) dzieci były zamykane i szkolone.Prawdopodobnie dzieci jadły bardzo rzadko (2-3 razy w tygodniu) aby w czasie wojny gdy brakuje jedzienia mogli przezyc.
Młody Spartanin był wysyłany na front gdzie walczył do 33 roku życia.Po tym okresie dostawał własnych niewolników (najczęsciej chłopów ktorzy na niego pracowali) i ziemię.
Myślę że to są plusy byciem obytatelem Sparty.
Do minusów (i to mi się nie podoba najbardziej) był krótki żywot ów spartanina.Prawdopodobnie od 15-16 roku życia chodził on na wojnę(jeśli akurat była ona prowadzona) i dobry wojwonik choć niedośwaidczony nie mógł być pewny że uda mu się przeżyjć.
Kolejnym aspektem na minus jest częstotliwość prowadzoinych walk.Osobiście nie chciałbym walczyć podczas swojej "kariery wojownika" przez 10 lat w 5-6 wojnach (min. tłumienie powstań helotów).Jeszcze jednym aspektem "in minus" jest potrzeba (raczej konieczność posiadania żony) osobnik który jej nie posiadał kończył swój żywot (zabijano go).
Reasumując choć w Sparcie ciężkie jest (było) życie lepiej tam wyrosnąć na naprawdę dobrego i mądrego wojownika niż w Atenach na słabszego i mniej inteligentnego "wojaczka".
