obraz utraconej ojczyzny we fragmencie epilogu pana tadeusza. Co z tego obrazu odnajdujesz w całym poemacie a. mickiewicza?
Oto fragment:
[...]Chciałem pominąć,ptak małego lotu,
Pominąć strefy ulewy i grzmotu
I szukać tylko cienia i pogody,
Wieki dzieciństwa, domowe zagrody [...]

Dziś dla nasm w świecie nieproszonych gości,
W całej przeszłości całej przyszłości

Jedna juz tylko jest kraina taka,
W której jest trochę szczęścia dla Polaka:
Kraj lat dziecinnych!On zawsze zostanie
Święty i czysty jak pierwsze kochanie,
Nie zaburzony błędów przypomnieniem
Nie podkopany nadziei złudzeniem
Ani zmieniony wypadków strumieniem.
Gdziem rzadko płakał, a niegdy nie zgrzytał,
Te kraje rad bym myślami powitał [...]

Ten kraj szczęśliwy,ubogi, ciasny,
Jak świat jest boży, tak on był nasz własny!
Jakże tam wszystko od nas należało!
Jak pomnim wszystko, co nas otaczało:
Od lipy, która koroną wspaniałą
Całej wsi dzieciom użyczała cienia,
Aż do każdego strumienia, kamienia,
Jak każdy kątek ziemi był znajomy,
Aż po granicę, po sąsiadów domy!

I tylko krajów tych obywatele
Jedni zostali wierni przyjaciele,
Jedni dotychczas sprzymierzeńcy pewni!
Bo któż tam mieszkał?-Matka, bracia, krewni,
Sąsiedzi dobrzy.Kogo z nich ubyło,
Jakże tam o nim często się mowiło,
Ile pamiątek, jaka żałość długa
Tam, gdzie do pana przywiązańszy sługa
Niż w innych krajach małżonka do męża;
Gdzie żołnierz dłużej żałuje oręża
Niż tu syn ojca; po psie płaczą szczerze
I dłużej niż tu lod po bohaterze [...]