Mówimy, że to, jak się zaprezentujemy na pierwszy rzut oka będzie określało nasze stosunki z daną osobą na długo. Dlatego też staramy się kreować własną osobę na jak najbardziej ułożoną, elokwentną, ciekawą świata, miłą i empatyczną. To, jacy jesteśmy w sercu staramy się ukryć, schować - z obawy przed oceną, wyśmianiem, napiętnowaniem.
Oczy potrafią oszukać, uznać złudzenie za coś realnego, miraż i puste słowa uznać za prawdę jedyną i niepodważalną.
A tak naprawdę to emocje kształtują to, jacy jesteśmy. Nie wyrachowanie, postępowanie wyuczone i wyćwiczone podczas różnych kontaktów. Mówi się, że siedliskiem emocji jest serce. A więc i serce je odczytuje, da informację, czy nasze postępowanie jest dobre, czy to, co widzimy warto ocenić jako dobre, naśladować, wychwalać.
Serce nie kieruje się rozumem, serce stara się pokazać prawdę, dlatego to, co ważne jest niewidoczne dla oczu. Jest widoczne w postępowaniu wtedy, gdy nikt nas nie widzi, gdy wydaje się, że zachowanie nie jest poddane ocenie. Dlatego właśnie najlepiej widzi się sercem.
