Podmiotem lirycznym w wierszu jest człowiek mający 24 lata . Opowiada o tym jak było w niewoli , w obozie , w którym się znajdował. Ocalał bo udało mi się uciec . W kolejnych częściach mówi nam o tym jak traktowano wtedy ludzi. Porównuje ich na zasadzie kontrastu - ze zwierzętami. Nie odróżniał już miłości od nienawiści , dobra od zła . Nie miało znaczenia co się robiło. Tak czy inaczej szło się na odstrzał lub po prostu umierało się z głodu lub z powodu zarażenia się chorobami . Każdy przyjaciel był wtedy wrogiem , a wróg przyjacielem. Tamtejsza ludność nie zawierała ze sobą głębszych przyjaźni bo to niosło za sobą spore konsekwencje i zobowiązania . Życie tych osób nie miało sensu. Traktowano ich jak rzeczy , których trzeba się pozbyć . Wyłapywano ich na ulicy i przewożono w furgonach aby później móc wziąć do niewoli . Ci ludzie nie mogli wtedy liczyć na spokojne spoczywanie po skończeniu swojego życia na ziemi , ponieważ wcale ich nie zakopywano . Ciała rozkładały się na oczach reszty niewolników . W takich obozach śmierć była już tylko kwestią czasu . ;)
To moja notatka z tego wiersza . Jest dobra bo dostałam za nią 5 ;)
