Śpiący Staś powstał w 1902, a więc w czasie, gdy w Polsce królowała secesja. Niemowlę zostało przedstawione właśnie w tej konwencji. Faliste linie, szczególnie podkreślające ubranko dziecka oraz pościel wydobywają dziecko w przestrzeni, mimo bardzo delikatnych, pastelowych barw. Ten sam efekt daje światłocień, blinki skupione na twarzy dziecka, jego nóżkach uwypuklają te części ciała, natomiast te rozproszone po tkaninach dają im satynowy blask. Przeciwwagą dla spiralnej kompozycji dziecka jest czerwona tkanina, przedłużona ludowym haftem na pościeli w tym samym kolorze. To odwołanie do folkloru też jest charakterystyczną cechą epoki, którą reprezentuje pastel. Całość, a szczególnie tonacja barw nadaje obrazowi spokojny charakter, podkreślający subtelnie śpiące dziecko, budujący nastrój pogodny i spokojny.
