W obronie życia
Wszyscy dobrze wiedzą, że życie pochodzi od Boga i tylko przez Niego może być odebrane. Niby oczywiste. Lecz nie dla wszystkich. Coraz częściej słyszy się o braku szacunku do życia, do prawa do życia, jego godności. Poczęte dziecko. Jedni chcą je nazywać dzieckiem, człowiekiem inni uważają je po prostu za "zlepek komórek". W tym właśnie tkwi problem, popularnie przerywanie ciąży jest "zabiegiem", ma tak różny odbiór.
Czy jednak różny?
Może nie używamy nazw, żeby usprawiedliwić swój czyn, postępowanie... i siebie?
Gdy widzi się matkę, która oczekuje dziecka, nigdy nie powiedziałaby, że "coś tam w sobie nosi", tylko ze szczęściem i miłością w oczach "będę miała dziecko"!
Większość uważa, że dzieckiem można nazwać gdy przyjdzie na świat. W takim razie kim jest przed narodzinami?
Czyż wcześniaki nie rodzą się za wcześnie? A są uznawane jako dzieci. Choć każdy z nas był kiedyś w tej zapłodnionej komórce, był owocem miłości kobiety i mężczyzny, to czemu nie rozumiemy?
A jeśli ktoś tego dziecka nie chce, nie oczekuje i nie będzie ono później kochane lub jest "wypadkiem przy pracy", dziełem gwałtu czy przypadku?
Czy ciążka jest wtedy zbrodnią?
Aborcja...
Zabijanie dzieci w łonie matki jest skrytobójczym aktem dzieciobójstwa. Dokonujący masakry w ciele matki nie zabija "komórek" lecz człowieka! To on ma być stworzony na obraz i podobieństwo Boga. Zdjęcia ultrasonograficzne pokazują czasem, że ta mała istota stara się rączkami odepchnąć narzędzie zabójcy, zbrodniarza w trakcie egzekucji, by się ratować...
Dla wielu jest to nieludzkie postępowanie przeciw życiu, przykazaniom, lecz coraz częściej jedynym sposobem na pozbycie się "zbędnego ciężaru".
Nam pozostałym pozostaje tylko modlitwa. Musimy wziąć te nienarodzone dzieci w duchową adopcję. I cały czas wierzyć, że w końcu już nigdy nikt nie usłyszy niemego krzyku...
