Tego dnia nigdy nie zapomnę. Wstałam wcześnie rano i byłam bardzo niewyspana, dlatego wciąż ZIEWAŁAM. ZACZĘŁAM marudzić, ale i tak musiałam iść do szkoły.Lekcje jak zwykle mnie nudziły/Ostatnią lekcją był j.polski. Nauczycielka puściła nam film o Adamie Mickiewiczu ,poprosiła byśmy byli cicho, wspomniała, że ma ważna sprawę i wyszła. Podczas gdy reszta mojej klasy wpatrywała się w ekran, ja ZAJĘŁAM się przyjemniejszą moim zdaniem sprawą : odpoczywałam mając głowę opartą o ławkę. Po jakimś czasie obudziłam się w pustej sali. Przerażona PODJĘŁAM się ustalaniu co właściwie się stało. Po krótkiej obserwacji zorientowałam się, że drzwi były zamknięte, a ja zupełnie sama w sali. No tak niby ODPOCZĘŁAM, ale oprócz tego zostałam uwięziona w sali z polskiego !Zrozumiałam, że lekcja się skończyła, ja po prostu USNĘŁAM i nie wyszłam z sali, a, ze siedziałam w pierwszej ławce pani zamykając ją, nie zauważyła mnie. Nauczycielka wróciła tylko po to, by zamknąć sale, wiec jest to zrozumiałe, gdyż nie wchodziła do środka. Szkoda tylko, że żadna z moich koleżanek mnie nie obudziła !-BYłam bardzo zdenerwowana. Może zrobiły to specjalnie ?-W mojej głowie przesuwało sie tysiąc myśli na minutę. ŚCISNĘŁAM mocno dłonie, ZAMKNĘŁAM oczy i WZIĘŁAM głęboki oddech. Na szczęście za jakieś 15 minut weszła sprzątaczka i uwolniła mnie z popołudniowo-szkolnego więzienia. ! Co za ulga-pomyślałam i popędziłam do domu.
