Cecha naśladująca zjawiska świata zewnętrznego, odgłosy przyrody i cywilizacji, znaczenie słów, np. śpiew ptaków, szmer strumyka i odgłosy burzy.
Ilustracyjność w muzyce pojawiła się w XVI w. na gruncie francuskiej chanson i włoskiego madrygału. W XVIII w. stosowali ją klawesyniści francuscy, w XIX w. twórcy muzyki programowej: H. Berlioz, F. Liszt, R. Wagner, R. Strauss.
