Odpowiedź :
ospa
Objawy i przebieg choroby
U dzieci przebieg ospy wietrznej jest zazwyczaj bardzo łagodny. Trudno, bardzo ciężko przechodzą ją osoby dorosłe. Jak rozpoznać typowe dla ospy objawy? Charakterystyczna wysypka nie pojawia się od razu. Jak zawsze, wcześniej występują objawy wstępne. I tak na 24 godziny przed pojawieniem się pierwszych zmian skórnych dziecko może odczuwać bóle głowy, może mieć złe samopoczucie, stan podgorączkowy, a nawet lekki katar lub biegunkę. Objawy te są najczęstsze przy infekcjach wirusowych. Po tych symptomach pojawia się wysypka, która najpierw jest widoczna na tułowiu, kończynach, szyi i na skórze głowy dziecka. Tworzą ją niesymetryczne czerwone, małe plamki, które w stają się grudkowate i kolejno zamieniają się w pęcherzyki wypełnione płynem – treścią surowiczą, ta zmieniając swój stan mętnieje i zapada się jakby do środka, tworząc lekkie wgłębienie, a potem zmienia się w strupek. A same strupki odpadają samoistnie w okresie od jednego do 3 tygodni i pozostawiają po sobie niewielkie przebarwienia, niekiedy blizny, które z czasem ustępują całkowicie. Stadia wysypów mieszczą się w odstępie 48 godzin. A samych rzutów wysypki w ciągu tylko jednej doby może być od kilku do nawet kilkunastu. Ten stan może się utrzymywać od kilku do ok. 7 dni. Powstałe pęcherzyki, tworzone są przez bardzo delikatną błonkę, która może pękać także samoistnie lub w razie nawet bardzo delikatnych urazów. Nie ma niestety reguły, która podałaby liczbę występujących krost. Znane są przypadki, kiedy chory może mieć ich tylko kilkanaście, a czasem nawet kilka setek. Pojawiającym się ciągle zmianom skórnym towarzyszy nieraz wysoka, skacząca gorączka i lekkie powiększenie węzłów chłonnych szyi i okolic potylicznych. Zmiany nie tylko pojawiają się na skórze, bo zdarzają się przypadki, kiedy dotykają błon śluzowych u chorego dziecka. Wtedy występują także na narządach płciowych i w ich okolicach, w gardle i górnych drogach oddechowych, spojówkach oczu. Rzadko zdarzają się w jelitach i płucach. Typowym i dość uprzykrzającym się objawem towarzyszącym jest bardzo silne swędzenie, pojawiających się zmian, a drapanie ich może tylko spowodować, nadkażenie, które z kolei grozi pozostawieniem po zaniknięciu choroby trwałych blizn. Świąd najbardziej dokucza w momencie rozgrzania organizmu, najczęściej porą nocną. Za całkowity zanik choroby możemy uznać stan, gdy nie pojawiają się już nowe rzuty zmian skórnych, a wszystkie powstałe strupki, bezpowrotnie odpadły.
Leczenie
Jeżeli choroba przebiega bez powikłań wystarczy, że rodzice skoncentrują się na leczeniu typowo objawowym, czyli w wypadku ospy wietrznej należy skupić się na obniżeniu pojawiającej się wysokiej temperatury i załagodzeniu uporczywego swędzenia. Dlatego wskazane jest podawanie dziecku doraźnie środków działających przeciwgorączkowo, jednak nie aspirynę. Najbezpieczniejszy w wypadku dzieci jest paracetamol lub ibuprofen. W celu zmniejszenia odczuwalnego swędzenia stosuje się środki takie, jak gencjana lub maść cynkowa. Ale spotykane są także specjalne kremy lub nawet pudry. Dziecko powinno być kąpane w płynach odkażających, najczęściej w tym wypadku stosowany jest nadmanganian potasu oraz mieć często zmieniane ubranie. Ważne jest to, aby dziecko nie miało okazji do rozdrapywania pojawiających się pęcherzyków, dlatego w ciągu dnia musi być pod baczną opieką opiekunów, a na czas nocy należy mu założyć na ręce bawełniane rękawiczki i dbać o to by chory maluch nie miał za długich paznokci. Z uwagi na możliwe zajęcie pęcherzykami błon śluzowych jamy ustnej, w czasie trwania ospy wietrznej dziecko powinno mieć lekkostrawną dietę, która nie będzie mu utrudniała przyjmowania i przełykania pokarmów. Przygotowywane posiłki muszą mieć łagodny smak, bez ostrych przypraw i kwaśnego smaku. Jeśli zmianami skórnymi objęte są narządy płciowe dziecka, ulgę przyniosą mu nasiadówki z dodatkiem rumianku. Jeżeli postać przechodzonej ospy wietrznej ma ciężki obraz, stosowane jest leczenie odpowiednimi antybiotykami zaleconymi tylko i wyłącznie przez prowadzącego lekarza pediatrę.
Groźne powikłania
Najlżejszą postać ospy wietrznej przechodzą młodsze dzieci. Starsze dzieci i nastolatki mogą już borykać się jej głównym powikłaniem, jakim jest ropne zakażenie skóry. Jeśli już ospa dotyka osobę dorosłą, choć zdarza się to bardzo rzadko, to jej przebieg jest bardzo ciężki i grozi wieloma powikłaniami.
Zapalenie mózgu
Porażenie nerwów czaszkowych
Zapalenie opon mózgowo – rdzeniowych
Zespołu Reye’a
Zespołu Guillaina - Barre
Zapalenie mięśnia sercowego
Zapalenie stawów
Upośledzenie widzenia spowodowane pojawieniem się pęcherzyków w obrębie gałek ocznych
Zapalenie płuc
Zapalenie nerek
Zakażenie ospą wietrzną kobiety ciężarnej w pierwszych tygodniach ciąży, grozi dla dziecka przyszłymi wadami wrodzonymi, jak opóźnienie psychoruchowe, zmiany w obrębie oczu
Jednak przy prawidłowym leczeniu chorego powikłania raczej nie grożą.
Zalecana profilaktyka
Zalecane jest przede wszystkim szczepienie. W drugiej kolejności unikanie kontaktu z osobami, które mają styczność z chorymi na ospę i wreszcie ograniczanie kontaktu z samymi chorymi. Chociaż przejście ospy w dzieciństwie tak naprawdę jest chyba najlepszym rozwiązaniem, gdyż daje całkowitą odporność na zakażenie wirusem, który ją wywołuje. Ale szczepionka, jeśli ktoś nie chorował lub chorować nie chce jest najlepszym wskazanym pewnikiem. W jej wypadku pierwszą dawkę dziecko otrzymuje w wieku od 9 miesiąca życia do 12 roku życia, a potem po ukończeniu 13 lat należy przyjąć dwie dawki w odstępie minimum 6 tygodniowym. Szczepionka przeciw ospie wykazuje bardzo wysoką skuteczność, jednak nie jest uwzględniona w obowiązkowym kalendarzu szczepień.
------------------------------------------------
swinka
Objawy i przebieg choroby
Pierwsze objawy choroby są dość łagodne i trudno na ich podstawie jednoznacznie stwierdzić, że są oznaką świnki. Ten pierwszy etap objawowy trwa bardzo krótko. Czym się charakteryzuje? Pojawia się ból głowy, dziecko traci apetyt, ma złe samopoczucie i podwyższoną temperaturę ciała. Niekiedy może mieć zaczerwienione gardło i odczuwać bóle mięśniowe szyi. Może mieć drgawki, a nawet wymiotować i narzekać na ból brzuszka. Innym objawem, który może się też pojawić jest ból ślinianek, odczuwany zwłaszcza podczas jedzenia. Po wstępnych objawach pojawiają się kolejne, typowe dla tej choroby zakaźnej. Mianowice wykształca się jednostronny obrzęk ślinianki przyusznej z tyłu ucha, który bardzo szybko rozchodzi się do góry, do tyłu głowy i na boki, powodując tym samym nadanie twarzy kształtu przypominającego rysy prosiaczka. Stąd też potoczna nazwa choroby „świnka”. W krótkim czasie obrzęk pojawia się także za drugim uchem i obejmuje podobną powierzchnię skóry. Następuje to zazwyczaj w czasie od jednej do dwóch dób po objawach etapu wstępnego. Niekiedy jednak obrzęk pojawia się jednocześnie po obu stronach, wtedy najczęściej zajmuje dolne partie ślinianek i schodzi powoli na szyję. W obu tych przypadkach miejsca zmian, są bardzo wrażliwe, zwłaszcza na dotyk i nie występują na nich żadne zmiany skórne. Opuchlizna może się utrzymywać nawet do 10 dni Dziecko może mieć podniesioną ciepłotę ciała, podczas pierwszych dni obrzęku nawet od 38˚C do 39˚C. Niewykluczone jest także utrzymanie się podniesionej temperatury nie tylko przez pierwsze doby, a przez cały okres występowania opuchlizny. Gorączka jednak nie zawsze się pojawia, zwłaszcza u mniejszych dzieci, świnka przebiega zazwyczaj bezgorączkowo. Z uwagi na obszar, jaki zajmuje obrzęk, dotyka on nie tylko ślinianek przyusznych powodując u dziecka dyskomfort w otwieraniu ust podczas spożywania posiłków, ale może, choć nie musi zająć też ślinianki podjęzykowe i podszczękowe, co sprawia dodatkową trudność w jedzeniu przez chorego. A przy tym pojawia się uczucie suchości w ustach, wrażliwość na przyjmowanie pokarmów kwaśnych i ostrych oraz niekiedy problemy z przełykaniem. W miarę upływu kolejnych dni, przy zastosowaniu leczenia objawowego obrzęk i towarzyszący mu dyskomfort ustępują, dziecko wraca do formy i czuje się znacznie lepiej.
Groźne powikłania
Niestety wirus, który powoduje zapalenie przyusznic nierzadko nie zajmuje tyko gruczołów ślinowych. Zdarza się, że zajmuje tarczycę, gruczoły sutkowe, trzustkę, jajniki, jądra, najądrza i ośrodkowy układ nerwowy. Dlatego zwłaszcza w grupie starszych dzieci i nastolatków oraz osób dorosłych zdarzają się niechciane powikłania. Do najczęstszych należą:
Świnkowe zapalenie opon rdzeniowo – mózgowych i mózgu; pierwszy jego objawem w podczas zachorowania na zapalenie przyusznic są bóle głowy, nudności i wymioty, które pojawiają się pomiędzy 5, a 7 dniem od wystąpienia obrzęku ślinianek. Groźnym następstwem tego powikłania jest uszkodzenie nerwu słuchowego, które powoduje częściową lub całkowitą głuchotę.
Zdarzają się także powikłania w wyniku zajęcia stanem zapalnym trzustki. Jednak też zazwyczaj dotyczą osób dorosłych. Rzadko, ale jednak jego następstwem jest niekiedy martwica trzustki.
Zapalenie oskrzeli lub zapalenie płuc
Skaza krwotoczna (trombocytopenia)
Zapalenie jąder u nastoletnich chłopców i mężczyzn, przebiegające z lekkim ich obrzękiem lub mniej bolesne zapalenie jajników u kobiet; czasem te stany zapalane prowadzą do zmniejszenia płodności lub do zupełnej jej utraty
Zapalenie gruczołów sutkowych
Zapalenie nerek
Zapalenie wątroby
Zapalenie mięśnia sercowego
Choć w wielu przypadkach świnka ma raczej łagodny przebieg i wydaje się być bardzo niewinną chorobą, tak naprawdę może nieść za sobą bardzo poważne konsekwencje, które w negatywny sposób na stałe mogą wpłynąć na stan zdrowia dziecka. Dlatego tak ważne jest sumienne przestrzeganie zasad opieki nad chorym na świnkę dzieckiem i jego kurowania.
Leczenie
Z uwagi na niezbyt dobre samopoczucie, chorego na świnkę dziecka, jego możliwe rozdrażnienie, trudności w jedzeniu i piciu, a także uprzykrzającą się gorączkę i bóle mięśniowe - okres leczenia jest dla dziecka bardzo trudny do przejścia. Tym bardziej, że nie ma leku, który szybko cofa powstały obrzęk i tym samym stan zapalny. Leczenie polega wyłącznie na zapobieganiu objawowym. A w czasie zachorowania na świnkę chore dziecko koniecznie musi zostać w domu. Mało tego, przez okres, w którym występuje obrzęk, dziecko powinno leżeć w łóżku. Najlepiej, aby chory miał dodatkowo osłonięte nabrzmiałe obszary uszu i szyi, przy użyciu pieluszki tetrowej, cieplejszej bawełnianej chusteczki lub miękkiego cienkiego szalika. Obrzęki nie mogą w żadnym wypadku być wystawione na jakiekolwiek przeciągi i tym samym narażone na przewianie. To mogłoby tylko nasilić objawy choroby i zwiększyć możliwość pojawienia się groźnych powikłań. Jednak, jak można się domyślać, zwłaszcza mniejsze dzieci bardzo trudno jest nawet w czasie choroby utrzymać w jednym miejscu, co dopiero zmusić do ciągłego leżenia w łóżku. Dlatego w takiej sytuacji koniecznie trzeba zadbać, aby maluch był ciepło ubrany, także miał osłonięte okolice uszu i szyi. Wtedy jeszcze bardziej należy pilnować, aby w trakcie ruchu dziecko się nie przegrzało i nie było narażone na zawianie. Znaczną ulgę przyniosą dziecku rozgrzewające okłady na obrzmiałe miejsca. Jeśli chorego trawi gorączka, która nie obniża się, zalecane jest podanie doustnych środków obniżających temperaturę ciała i jednocześnie łagodzących odczuwalny przez chorego ból mięśniowy. Do szczególnych zaleceń, które ułatwią małemu pacjentowi przejście przez chorobę i po części pomogą w cofaniu się stanu zapalnego należy:
podawanie dużej ilości płynów (dziecku łatwiej będzie pić przez słomkę do napojów, gdyż normalne picie z kubeczka może być utrudnione z powodu problemów z przełykaniem)
przygotowywane potrawy powinny mieć raczej płynną niż stałą konsystencję, nie powinny wymuszać dużego wysiłku ze strony chorego malucha podczas konsumpcji, związanego z ruszaniem żuchwą, dania nie mogą mieć kwaśnego, ostrego lub innego intensywnego smaku i muszą tak jak zawsze zawierać dostateczną ilość składników odżywczych i witamin
Dziecko podczas zachorowania na świnkę powinno przebywać i spać w oddzielnym od pozostałych członków rodziny pomieszczeniu.
Zalecana profilaktyka
Mówiąc o profilaktyce w zapobieganiu zachorowania na nagminne zapalenie ślinianek – świnkę, mamy na myśli głównie szczepienia ochronne. Są one jedynym skutecznym środkiem ochronnym. A nawet, jeśli zdarzy się taki rzadki przypadek zachorowania naświnię zaszczepionej wcześniej osoby, choroba ma wtedy bardzo łagodny przebieg. Choć zalecane jest też wystrzeganie się kontaktu z zarażonymi osobami, jednak z uwagi na bezobjawowy okres wylegania się tej choroby i sporą w tym czasie jej zakaźność, taka metoda zapobiegania zachorowaniu jest mało skuteczna. Tak, więc, pewne jest jedynie szczepienie. Dlatego jest ono jednym z obowiązkowych szczepień wpisanych do kalendarza szczepień dziecka, a wykonuje się je po raz pierwszy w okresie między 13, a 14 miesiącem życia i po raz drugi, jako dawkę przypominającą, gdy dziecko ma już ukończone 7 lat.
Objawy i przebieg choroby
U dzieci przebieg ospy wietrznej jest zazwyczaj bardzo łagodny. Trudno, bardzo ciężko przechodzą ją osoby dorosłe. Jak rozpoznać typowe dla ospy objawy? Charakterystyczna wysypka nie pojawia się od razu. Jak zawsze, wcześniej występują objawy wstępne. I tak na 24 godziny przed pojawieniem się pierwszych zmian skórnych dziecko może odczuwać bóle głowy, może mieć złe samopoczucie, stan podgorączkowy, a nawet lekki katar lub biegunkę. Objawy te są najczęstsze przy infekcjach wirusowych. Po tych symptomach pojawia się wysypka, która najpierw jest widoczna na tułowiu, kończynach, szyi i na skórze głowy dziecka. Tworzą ją niesymetryczne czerwone, małe plamki, które w stają się grudkowate i kolejno zamieniają się w pęcherzyki wypełnione płynem – treścią surowiczą, ta zmieniając swój stan mętnieje i zapada się jakby do środka, tworząc lekkie wgłębienie, a potem zmienia się w strupek. A same strupki odpadają samoistnie w okresie od jednego do 3 tygodni i pozostawiają po sobie niewielkie przebarwienia, niekiedy blizny, które z czasem ustępują całkowicie. Stadia wysypów mieszczą się w odstępie 48 godzin. A samych rzutów wysypki w ciągu tylko jednej doby może być od kilku do nawet kilkunastu. Ten stan może się utrzymywać od kilku do ok. 7 dni. Powstałe pęcherzyki, tworzone są przez bardzo delikatną błonkę, która może pękać także samoistnie lub w razie nawet bardzo delikatnych urazów. Nie ma niestety reguły, która podałaby liczbę występujących krost. Znane są przypadki, kiedy chory może mieć ich tylko kilkanaście, a czasem nawet kilka setek. Pojawiającym się ciągle zmianom skórnym towarzyszy nieraz wysoka, skacząca gorączka i lekkie powiększenie węzłów chłonnych szyi i okolic potylicznych. Zmiany nie tylko pojawiają się na skórze, bo zdarzają się przypadki, kiedy dotykają błon śluzowych u chorego dziecka. Wtedy występują także na narządach płciowych i w ich okolicach, w gardle i górnych drogach oddechowych, spojówkach oczu. Rzadko zdarzają się w jelitach i płucach. Typowym i dość uprzykrzającym się objawem towarzyszącym jest bardzo silne swędzenie, pojawiających się zmian, a drapanie ich może tylko spowodować, nadkażenie, które z kolei grozi pozostawieniem po zaniknięciu choroby trwałych blizn. Świąd najbardziej dokucza w momencie rozgrzania organizmu, najczęściej porą nocną. Za całkowity zanik choroby możemy uznać stan, gdy nie pojawiają się już nowe rzuty zmian skórnych, a wszystkie powstałe strupki, bezpowrotnie odpadły.
Leczenie
Jeżeli choroba przebiega bez powikłań wystarczy, że rodzice skoncentrują się na leczeniu typowo objawowym, czyli w wypadku ospy wietrznej należy skupić się na obniżeniu pojawiającej się wysokiej temperatury i załagodzeniu uporczywego swędzenia. Dlatego wskazane jest podawanie dziecku doraźnie środków działających przeciwgorączkowo, jednak nie aspirynę. Najbezpieczniejszy w wypadku dzieci jest paracetamol lub ibuprofen. W celu zmniejszenia odczuwalnego swędzenia stosuje się środki takie, jak gencjana lub maść cynkowa. Ale spotykane są także specjalne kremy lub nawet pudry. Dziecko powinno być kąpane w płynach odkażających, najczęściej w tym wypadku stosowany jest nadmanganian potasu oraz mieć często zmieniane ubranie. Ważne jest to, aby dziecko nie miało okazji do rozdrapywania pojawiających się pęcherzyków, dlatego w ciągu dnia musi być pod baczną opieką opiekunów, a na czas nocy należy mu założyć na ręce bawełniane rękawiczki i dbać o to by chory maluch nie miał za długich paznokci. Z uwagi na możliwe zajęcie pęcherzykami błon śluzowych jamy ustnej, w czasie trwania ospy wietrznej dziecko powinno mieć lekkostrawną dietę, która nie będzie mu utrudniała przyjmowania i przełykania pokarmów. Przygotowywane posiłki muszą mieć łagodny smak, bez ostrych przypraw i kwaśnego smaku. Jeśli zmianami skórnymi objęte są narządy płciowe dziecka, ulgę przyniosą mu nasiadówki z dodatkiem rumianku. Jeżeli postać przechodzonej ospy wietrznej ma ciężki obraz, stosowane jest leczenie odpowiednimi antybiotykami zaleconymi tylko i wyłącznie przez prowadzącego lekarza pediatrę.
Groźne powikłania
Najlżejszą postać ospy wietrznej przechodzą młodsze dzieci. Starsze dzieci i nastolatki mogą już borykać się jej głównym powikłaniem, jakim jest ropne zakażenie skóry. Jeśli już ospa dotyka osobę dorosłą, choć zdarza się to bardzo rzadko, to jej przebieg jest bardzo ciężki i grozi wieloma powikłaniami.
Zapalenie mózgu
Porażenie nerwów czaszkowych
Zapalenie opon mózgowo – rdzeniowych
Zespołu Reye’a
Zespołu Guillaina - Barre
Zapalenie mięśnia sercowego
Zapalenie stawów
Upośledzenie widzenia spowodowane pojawieniem się pęcherzyków w obrębie gałek ocznych
Zapalenie płuc
Zapalenie nerek
Zakażenie ospą wietrzną kobiety ciężarnej w pierwszych tygodniach ciąży, grozi dla dziecka przyszłymi wadami wrodzonymi, jak opóźnienie psychoruchowe, zmiany w obrębie oczu
Jednak przy prawidłowym leczeniu chorego powikłania raczej nie grożą.
Zalecana profilaktyka
Zalecane jest przede wszystkim szczepienie. W drugiej kolejności unikanie kontaktu z osobami, które mają styczność z chorymi na ospę i wreszcie ograniczanie kontaktu z samymi chorymi. Chociaż przejście ospy w dzieciństwie tak naprawdę jest chyba najlepszym rozwiązaniem, gdyż daje całkowitą odporność na zakażenie wirusem, który ją wywołuje. Ale szczepionka, jeśli ktoś nie chorował lub chorować nie chce jest najlepszym wskazanym pewnikiem. W jej wypadku pierwszą dawkę dziecko otrzymuje w wieku od 9 miesiąca życia do 12 roku życia, a potem po ukończeniu 13 lat należy przyjąć dwie dawki w odstępie minimum 6 tygodniowym. Szczepionka przeciw ospie wykazuje bardzo wysoką skuteczność, jednak nie jest uwzględniona w obowiązkowym kalendarzu szczepień.
------------------------------------------------
swinka
Objawy i przebieg choroby
Pierwsze objawy choroby są dość łagodne i trudno na ich podstawie jednoznacznie stwierdzić, że są oznaką świnki. Ten pierwszy etap objawowy trwa bardzo krótko. Czym się charakteryzuje? Pojawia się ból głowy, dziecko traci apetyt, ma złe samopoczucie i podwyższoną temperaturę ciała. Niekiedy może mieć zaczerwienione gardło i odczuwać bóle mięśniowe szyi. Może mieć drgawki, a nawet wymiotować i narzekać na ból brzuszka. Innym objawem, który może się też pojawić jest ból ślinianek, odczuwany zwłaszcza podczas jedzenia. Po wstępnych objawach pojawiają się kolejne, typowe dla tej choroby zakaźnej. Mianowice wykształca się jednostronny obrzęk ślinianki przyusznej z tyłu ucha, który bardzo szybko rozchodzi się do góry, do tyłu głowy i na boki, powodując tym samym nadanie twarzy kształtu przypominającego rysy prosiaczka. Stąd też potoczna nazwa choroby „świnka”. W krótkim czasie obrzęk pojawia się także za drugim uchem i obejmuje podobną powierzchnię skóry. Następuje to zazwyczaj w czasie od jednej do dwóch dób po objawach etapu wstępnego. Niekiedy jednak obrzęk pojawia się jednocześnie po obu stronach, wtedy najczęściej zajmuje dolne partie ślinianek i schodzi powoli na szyję. W obu tych przypadkach miejsca zmian, są bardzo wrażliwe, zwłaszcza na dotyk i nie występują na nich żadne zmiany skórne. Opuchlizna może się utrzymywać nawet do 10 dni Dziecko może mieć podniesioną ciepłotę ciała, podczas pierwszych dni obrzęku nawet od 38˚C do 39˚C. Niewykluczone jest także utrzymanie się podniesionej temperatury nie tylko przez pierwsze doby, a przez cały okres występowania opuchlizny. Gorączka jednak nie zawsze się pojawia, zwłaszcza u mniejszych dzieci, świnka przebiega zazwyczaj bezgorączkowo. Z uwagi na obszar, jaki zajmuje obrzęk, dotyka on nie tylko ślinianek przyusznych powodując u dziecka dyskomfort w otwieraniu ust podczas spożywania posiłków, ale może, choć nie musi zająć też ślinianki podjęzykowe i podszczękowe, co sprawia dodatkową trudność w jedzeniu przez chorego. A przy tym pojawia się uczucie suchości w ustach, wrażliwość na przyjmowanie pokarmów kwaśnych i ostrych oraz niekiedy problemy z przełykaniem. W miarę upływu kolejnych dni, przy zastosowaniu leczenia objawowego obrzęk i towarzyszący mu dyskomfort ustępują, dziecko wraca do formy i czuje się znacznie lepiej.
Groźne powikłania
Niestety wirus, który powoduje zapalenie przyusznic nierzadko nie zajmuje tyko gruczołów ślinowych. Zdarza się, że zajmuje tarczycę, gruczoły sutkowe, trzustkę, jajniki, jądra, najądrza i ośrodkowy układ nerwowy. Dlatego zwłaszcza w grupie starszych dzieci i nastolatków oraz osób dorosłych zdarzają się niechciane powikłania. Do najczęstszych należą:
Świnkowe zapalenie opon rdzeniowo – mózgowych i mózgu; pierwszy jego objawem w podczas zachorowania na zapalenie przyusznic są bóle głowy, nudności i wymioty, które pojawiają się pomiędzy 5, a 7 dniem od wystąpienia obrzęku ślinianek. Groźnym następstwem tego powikłania jest uszkodzenie nerwu słuchowego, które powoduje częściową lub całkowitą głuchotę.
Zdarzają się także powikłania w wyniku zajęcia stanem zapalnym trzustki. Jednak też zazwyczaj dotyczą osób dorosłych. Rzadko, ale jednak jego następstwem jest niekiedy martwica trzustki.
Zapalenie oskrzeli lub zapalenie płuc
Skaza krwotoczna (trombocytopenia)
Zapalenie jąder u nastoletnich chłopców i mężczyzn, przebiegające z lekkim ich obrzękiem lub mniej bolesne zapalenie jajników u kobiet; czasem te stany zapalane prowadzą do zmniejszenia płodności lub do zupełnej jej utraty
Zapalenie gruczołów sutkowych
Zapalenie nerek
Zapalenie wątroby
Zapalenie mięśnia sercowego
Choć w wielu przypadkach świnka ma raczej łagodny przebieg i wydaje się być bardzo niewinną chorobą, tak naprawdę może nieść za sobą bardzo poważne konsekwencje, które w negatywny sposób na stałe mogą wpłynąć na stan zdrowia dziecka. Dlatego tak ważne jest sumienne przestrzeganie zasad opieki nad chorym na świnkę dzieckiem i jego kurowania.
Leczenie
Z uwagi na niezbyt dobre samopoczucie, chorego na świnkę dziecka, jego możliwe rozdrażnienie, trudności w jedzeniu i piciu, a także uprzykrzającą się gorączkę i bóle mięśniowe - okres leczenia jest dla dziecka bardzo trudny do przejścia. Tym bardziej, że nie ma leku, który szybko cofa powstały obrzęk i tym samym stan zapalny. Leczenie polega wyłącznie na zapobieganiu objawowym. A w czasie zachorowania na świnkę chore dziecko koniecznie musi zostać w domu. Mało tego, przez okres, w którym występuje obrzęk, dziecko powinno leżeć w łóżku. Najlepiej, aby chory miał dodatkowo osłonięte nabrzmiałe obszary uszu i szyi, przy użyciu pieluszki tetrowej, cieplejszej bawełnianej chusteczki lub miękkiego cienkiego szalika. Obrzęki nie mogą w żadnym wypadku być wystawione na jakiekolwiek przeciągi i tym samym narażone na przewianie. To mogłoby tylko nasilić objawy choroby i zwiększyć możliwość pojawienia się groźnych powikłań. Jednak, jak można się domyślać, zwłaszcza mniejsze dzieci bardzo trudno jest nawet w czasie choroby utrzymać w jednym miejscu, co dopiero zmusić do ciągłego leżenia w łóżku. Dlatego w takiej sytuacji koniecznie trzeba zadbać, aby maluch był ciepło ubrany, także miał osłonięte okolice uszu i szyi. Wtedy jeszcze bardziej należy pilnować, aby w trakcie ruchu dziecko się nie przegrzało i nie było narażone na zawianie. Znaczną ulgę przyniosą dziecku rozgrzewające okłady na obrzmiałe miejsca. Jeśli chorego trawi gorączka, która nie obniża się, zalecane jest podanie doustnych środków obniżających temperaturę ciała i jednocześnie łagodzących odczuwalny przez chorego ból mięśniowy. Do szczególnych zaleceń, które ułatwią małemu pacjentowi przejście przez chorobę i po części pomogą w cofaniu się stanu zapalnego należy:
podawanie dużej ilości płynów (dziecku łatwiej będzie pić przez słomkę do napojów, gdyż normalne picie z kubeczka może być utrudnione z powodu problemów z przełykaniem)
przygotowywane potrawy powinny mieć raczej płynną niż stałą konsystencję, nie powinny wymuszać dużego wysiłku ze strony chorego malucha podczas konsumpcji, związanego z ruszaniem żuchwą, dania nie mogą mieć kwaśnego, ostrego lub innego intensywnego smaku i muszą tak jak zawsze zawierać dostateczną ilość składników odżywczych i witamin
Dziecko podczas zachorowania na świnkę powinno przebywać i spać w oddzielnym od pozostałych członków rodziny pomieszczeniu.
Zalecana profilaktyka
Mówiąc o profilaktyce w zapobieganiu zachorowania na nagminne zapalenie ślinianek – świnkę, mamy na myśli głównie szczepienia ochronne. Są one jedynym skutecznym środkiem ochronnym. A nawet, jeśli zdarzy się taki rzadki przypadek zachorowania naświnię zaszczepionej wcześniej osoby, choroba ma wtedy bardzo łagodny przebieg. Choć zalecane jest też wystrzeganie się kontaktu z zarażonymi osobami, jednak z uwagi na bezobjawowy okres wylegania się tej choroby i sporą w tym czasie jej zakaźność, taka metoda zapobiegania zachorowaniu jest mało skuteczna. Tak, więc, pewne jest jedynie szczepienie. Dlatego jest ono jednym z obowiązkowych szczepień wpisanych do kalendarza szczepień dziecka, a wykonuje się je po raz pierwszy w okresie między 13, a 14 miesiącem życia i po raz drugi, jako dawkę przypominającą, gdy dziecko ma już ukończone 7 lat.