Gdy wyjrzę rano za okno mego pokoju, na pierwszym planie widzę żółto-szary budynek z dużymi białymi oknami, śmietnik z zielonym dachem i mały parking. Wieczorem zaś dostrzec można jasne, błyskające z okien innych domów światełka i latarnie oświetlające główną ulicę, od której odchodzą inne trochę mniejsze. Tuż pod moim domem jest chodnik a wokół niego co kilka metrów stoją brązowe ławeczki.
Na drugim planie, wokół mojego domu rosną wiecznie zielone trawniki, z niskimi drzewkami i małymi skalnikami. W dali rozciąga się wąski pas jabłoni, które wiosną rozkwitają i tworzą piękny krajobraz. Obok sadu znajdują się obszerne kontenery do których ciągle przyjeżdżają ciężarówki by załadować towar.
Na samym końcu mych widoków znajduje się osiedle jakby rozmytych domków z czerwonymi dachami i ciemnobrązowym ogrodzeniem. Tuż za nimi widać las i wysokie drzewa które tworzą dziwną kreskę, jakby chciały oddzielić niebo od ziemi.
Moje widoki codziennie są inne, gdyż każdy dzień rożni się od drugiego.
