Kolenchyma (zwarcica) to żywa tkanka wzmacniająca, która spełnia swoje funkcje dzięki obecności grubych ścian celulozowych. Ze względu na formę nierównomiernych zwykle celulozowych zgrubień rozróżniamy kolenchymę kątową i płatową. W kolenchymie płatowej zgrubienia występują w postaci pasów biegnących wzdłuż „kątów” komórki w miejscach, gdzie graniczą ze sobą trzy komórki lub więcej. W komórkach kolenchymy płatowej zgrubieniu ulegają tylko ściany wzajemnie równoległe i styczne względem obwodu organu. Żywe, wydłużone komórki kolenchymy są ściśle ułożone i zawierają chloroplasty, dzięki czemu mogą pełnić także funkcję asymilacyjną. Komórki kolenchymy zachodzą na siebie końcami i tworzą zwartą tkankę. Tkanka ta występuje przede wszystkim w ogonkach liściowych i w młodych partiach łodyg, którym nadaje mechaniczną odporność. Ściany komórkowe kolenchymy są zgrubiałe, ale elastyczne, dlatego też możliwy jest jeszcze wzrost młodej części organu na długość.
Sklerenchyma (twardzica) to martwa tkanka wzmacniająca. Ściany jej komórek są mocno zgrubiałe i wysycone ligniną (zdrewniałe). W trakcie rozwoju tych komórek zamierają i zanikają ich protoplasty. Sklerenchyma występuje w formie włókien lub sklereidów (komórek kamiennych).
Funkcją sklerenchymy jest przede wszystkim nadawanie sztywności poszczególnym częściom rośliny.
Kolenchyma :
Tkanka ta występuje przede wszystkim w peryferycznych partiach łodyg lub ogonków liściowych, rzadziej w korzeniu – chroni te organy od złamania, oraz nadaje niezbędną odporność mechaniczną. Jej ściany choć zgrubiałe są jednak elastyczne – możliwy jest wzrost rośliny na długość.Bardzo rzadko występują przestwory – tzw. kolenchyma luźna
sklerenchymy - nadawanie sztywności poszczególnym częściom rośliny
kolenchymy - funkcja mechaniczna głównie w młodych częściach rośliny np. w ogonkach liściowych.
