Odpowiedź :
Utwór Exegi monumentum jest wierszem regularnym, składa się z czterech strof po cztery wersy trzynastozgłoskowe w każdej. Nie posiada on rymów. W utworze średniówka występuje po siódmej sylabie. Warto zauważyć, iż w wierszu brak jest znaków przestankowych. Wielkie litery występują tylko jeśli zaczyna się nowa myśl (w wersach pierwszym, szóstym, dziesiątym i piętnastym). Ponadto w wierszu znajdują się środki stylistyczne tj.: metafora [np. ?Wybudowałem pomnik trwalszy niż ze spiżu?, ?Nie wszystek umrę?], przerzutnia [np. ?(...)oszczędzi go nawet łańcuch lat niezliczonych(...)?], apostrofa [np. ?Bądź dumna z moich zasług i delfickim laurem Melpomeno łaskawie opleć moje włosy?] oraz liczne epitety [np. ?królewskie piramidy?, ?lata niezliczone?].
Podmiotem lirycznym wiersza jest jego autor. Świadczą o ty zwroty ?ja? oraz czasowniki w pierwszej osobie liczby pojedynczej.
Pierwsze pięć wersów opisuje tytuły, niezniszczalny, pomnik, ?Wybudowałem pomnik trwalszy niż ze spiżu?, który wybudował podmiot liryczny własną ciężką pracą. Spiż jest to rodzaj stopu miedzi, cyny i cynku, często zawierający również ołów. W starożytności spiżowe pomniki stawiano sportowcom podczas igrzysk. Pomnik poety jest oczywiście metaforą, symbolem, dzięki któremu autor opisuje to co stworzył. W drugim wersie Horacy przedstawia obraz pomnika. Opisuje jego wielkość ?strzelający nad ogrom królewskich piramid?, a więc jest większy od egipskich piramid. Kolejnym elementem przedstawionym przez poetę jest jego niezniszczalność. Nie zniszczą go ani deszcze, ani Akwilon (silny wiatr północny), jest również odporny na ?łańcuch lat niezniszczonych i mijanie wieków?. W kolejnych czterech wersach (od szóstego do dziewiątego) Horacy pisze, że zdaje sobie sprawę, iż po śmierci pewna jego część pozostanie wciąż żywa, ?Nie wszystek umrę wiem że uniknie pogrzebu cząstka nie byle jaka...?. Podmiot liryczny jest przekonany, że będzie istniał dla potomnych tak długo jak pantifks, który był kapłanem składającym ofiary Jowiszowi w intencji Rzymu i całego narodu rzymskiego. Dla jego współczesnych Rzym był czymś niezniszczalnym, sądził więc że on sam trwać będzie tak długo, jak długo żyć będzie wieczne imperium, nie przewidział jednak, iż Rzym upadnie, a jego poezja przetrwa. W wersach od dziesiątego do czternastego, zamieścił wspomnienia swojej ojczyzny, miasteczka z którego pochodził ? Wenuzji. Opowiada o swoim pragnieniu, aby tam ?(...) gdzie Aufidus huczy z tego kraju gdzie Daunus rządził ludem rubasznym(...)? ludzie wiedzieli, że jest on pierwszym, który ?podbił? Italię swoją poezją, ?doprowadził nurt eolskiej pieśni do Italów?. Auto słowami ?ja z nizin wyrosły? sprytnie umieszcza w utworze stan pochodzenia, gdyż był synem wyzwoleńca. Dwa ostatnie wersy są apostrofą do Melpomeny, muzy tragedii, aby założyła mu na głowę wieniec laurowy Apollona, boga wyroczni i poezji. Dobitnie wskazując tym gestem, iż zasługuje na miano wielkiego poety.
Wiersz Exegi monumentum (Wybudowałem pomnik) jest najbardziej znanym utworem Horacego. Podmiot liryczny ? autor wiersza ? wygłasza pokonanie, że dołączy do grona tych, którzy dzięki swojej twórczości żyją wiecznie w pamięci potomnych. Słowa Horacego nie są przypuszczeniem, lecz stwierdzeniem niepodważalnego faktu. Jego dzieło niesie refleksje o artyście, skoro jego sztuka jest wieczna on sam także zyskuje nieśmiertelność. ?Non omnis moriar? ? ?Nie wszystek umrę?, stało się jednym z najsłynniejszych zdań w literaturze, stało się symbolem pokonania artysty o nieśmiertelności zapewnianej przez jego dzieło. Poeci następnych pokoleń po wielokroć tę sentencję przywoływali we własnych dziełach. Można ją odnaleźć w twórczości Kochanowskiego czy Mickiewicza oraz wielu innych znakomitych poetów. Wszyscy oni podobnie jak Horacy mieli nadzieję, że gdy umrą, ich poezja uniknie pogrzebania i trwać będzie po wieki czyniąc tym samych nieśmiertelnymi ich autorów.
Podmiotem lirycznym wiersza jest jego autor. Świadczą o ty zwroty ?ja? oraz czasowniki w pierwszej osobie liczby pojedynczej.
Pierwsze pięć wersów opisuje tytuły, niezniszczalny, pomnik, ?Wybudowałem pomnik trwalszy niż ze spiżu?, który wybudował podmiot liryczny własną ciężką pracą. Spiż jest to rodzaj stopu miedzi, cyny i cynku, często zawierający również ołów. W starożytności spiżowe pomniki stawiano sportowcom podczas igrzysk. Pomnik poety jest oczywiście metaforą, symbolem, dzięki któremu autor opisuje to co stworzył. W drugim wersie Horacy przedstawia obraz pomnika. Opisuje jego wielkość ?strzelający nad ogrom królewskich piramid?, a więc jest większy od egipskich piramid. Kolejnym elementem przedstawionym przez poetę jest jego niezniszczalność. Nie zniszczą go ani deszcze, ani Akwilon (silny wiatr północny), jest również odporny na ?łańcuch lat niezniszczonych i mijanie wieków?. W kolejnych czterech wersach (od szóstego do dziewiątego) Horacy pisze, że zdaje sobie sprawę, iż po śmierci pewna jego część pozostanie wciąż żywa, ?Nie wszystek umrę wiem że uniknie pogrzebu cząstka nie byle jaka...?. Podmiot liryczny jest przekonany, że będzie istniał dla potomnych tak długo jak pantifks, który był kapłanem składającym ofiary Jowiszowi w intencji Rzymu i całego narodu rzymskiego. Dla jego współczesnych Rzym był czymś niezniszczalnym, sądził więc że on sam trwać będzie tak długo, jak długo żyć będzie wieczne imperium, nie przewidział jednak, iż Rzym upadnie, a jego poezja przetrwa. W wersach od dziesiątego do czternastego, zamieścił wspomnienia swojej ojczyzny, miasteczka z którego pochodził ? Wenuzji. Opowiada o swoim pragnieniu, aby tam ?(...) gdzie Aufidus huczy z tego kraju gdzie Daunus rządził ludem rubasznym(...)? ludzie wiedzieli, że jest on pierwszym, który ?podbił? Italię swoją poezją, ?doprowadził nurt eolskiej pieśni do Italów?. Auto słowami ?ja z nizin wyrosły? sprytnie umieszcza w utworze stan pochodzenia, gdyż był synem wyzwoleńca. Dwa ostatnie wersy są apostrofą do Melpomeny, muzy tragedii, aby założyła mu na głowę wieniec laurowy Apollona, boga wyroczni i poezji. Dobitnie wskazując tym gestem, iż zasługuje na miano wielkiego poety.
Wiersz Exegi monumentum (Wybudowałem pomnik) jest najbardziej znanym utworem Horacego. Podmiot liryczny ? autor wiersza ? wygłasza pokonanie, że dołączy do grona tych, którzy dzięki swojej twórczości żyją wiecznie w pamięci potomnych. Słowa Horacego nie są przypuszczeniem, lecz stwierdzeniem niepodważalnego faktu. Jego dzieło niesie refleksje o artyście, skoro jego sztuka jest wieczna on sam także zyskuje nieśmiertelność. ?Non omnis moriar? ? ?Nie wszystek umrę?, stało się jednym z najsłynniejszych zdań w literaturze, stało się symbolem pokonania artysty o nieśmiertelności zapewnianej przez jego dzieło. Poeci następnych pokoleń po wielokroć tę sentencję przywoływali we własnych dziełach. Można ją odnaleźć w twórczości Kochanowskiego czy Mickiewicza oraz wielu innych znakomitych poetów. Wszyscy oni podobnie jak Horacy mieli nadzieję, że gdy umrą, ich poezja uniknie pogrzebania i trwać będzie po wieki czyniąc tym samych nieśmiertelnymi ich autorów.
Utwór Exegi monumentum jest wierszem regularnym, składa się z czterech strof po cztery wersy trzynastozgłoskowe w każdej. Nie posiada on rymów. W utworze średniówka występuje po siódmej sylabie. Warto zauważyć, iż w wierszu brak jest znaków przestankowych. Wielkie litery występują tylko jeśli zaczyna się nowa myśl (w wersach pierwszym, szóstym, dziesiątym i piętnastym). Ponadto w wierszu znajdują się środki stylistyczne tj.: metafora [np. ?Wybudowałem pomnik trwalszy niż ze spiżu?, ?Nie wszystek umrę?], przerzutnia [np. ?(...)oszczędzi go nawet łańcuch lat niezliczonych(...)?], apostrofa [np. ?Bądź dumna z moich zasług i delfickim laurem Melpomeno łaskawie opleć moje włosy?] oraz liczne epitety [np. ?królewskie piramidy?, ?lata niezliczone?].
Podmiotem lirycznym wiersza jest jego autor. Świadczą o ty zwroty ?ja? oraz czasowniki w pierwszej osobie liczby pojedynczej.
Pierwsze pięć wersów opisuje tytuły, niezniszczalny, pomnik, ?Wybudowałem pomnik trwalszy niż ze spiżu?, który wybudował podmiot liryczny własną ciężką pracą. Spiż jest to rodzaj stopu miedzi, cyny i cynku, często zawierający również ołów. W starożytności spiżowe pomniki stawiano sportowcom podczas igrzysk. Pomnik poety jest oczywiście metaforą, symbolem, dzięki któremu autor opisuje to co stworzył. W drugim wersie Horacy przedstawia obraz pomnika. Opisuje jego wielkość ?strzelający nad ogrom królewskich piramid?, a więc jest większy od egipskich piramid. Kolejnym elementem przedstawionym przez poetę jest jego niezniszczalność. Nie zniszczą go ani deszcze, ani Akwilon (silny wiatr północny), jest również odporny na ?łańcuch lat niezniszczonych i mijanie wieków?. W kolejnych czterech wersach (od szóstego do dziewiątego) Horacy pisze, że zdaje sobie sprawę, iż po śmierci pewna jego część pozostanie wciąż żywa, ?Nie wszystek umrę wiem że uniknie pogrzebu cząstka nie byle jaka...?. Podmiot liryczny jest przekonany, że będzie istniał dla potomnych tak długo jak pantifks, który był kapłanem składającym ofiary Jowiszowi w intencji Rzymu i całego narodu rzymskiego. Dla jego współczesnych Rzym był czymś niezniszczalnym, sądził więc że on sam trwać będzie tak długo, jak długo żyć będzie wieczne imperium, nie przewidział jednak, iż Rzym upadnie, a jego poezja przetrwa. W wersach od dziesiątego do czternastego, zamieścił wspomnienia swojej ojczyzny, miasteczka z którego pochodził ? Wenuzji. Opowiada o swoim pragnieniu, aby tam ?(...) gdzie Aufidus huczy z tego kraju gdzie Daunus rządził ludem rubasznym(...)? ludzie wiedzieli, że jest on pierwszym, który ?podbił? Italię swoją poezją, ?doprowadził nurt eolskiej pieśni do Italów?. Auto słowami ?ja z nizin wyrosły? sprytnie umieszcza w utworze stan pochodzenia, gdyż był synem wyzwoleńca. Dwa ostatnie wersy są apostrofą do Melpomeny, muzy tragedii, aby założyła mu na głowę wieniec laurowy Apollona, boga wyroczni i poezji. Dobitnie wskazując tym gestem, iż zasługuje na miano wielkiego poety. Wiersz Exegi monumentum (Wybudowałem pomnik) jest najbardziej znanym utworem Horacego. Podmiot liryczny ? autor wiersza ? wygłasza pokonanie, że dołączy do grona tych, którzy dzięki swojej twórczości żyją wiecznie w pamięci potomnych. Słowa Horacego nie są przypuszczeniem, lecz stwierdzeniem niepodważalnego faktu. Jego dzieło niesie refleksje o artyście, skoro jego sztuka jest wieczna on sam także zyskuje nieśmiertelność. Non omnis moriar? ? ?Nie wszystek umrę? stało się jednym z najsłynniejszych zdań w literaturze, stało się symbolem pokonania artysty o nieśmiertelności zapewnianej przez jego dzieło. Poeci następnych pokoleń po wielokroć tę sentencję przywoływali we własnych dziełach. Można ją odnaleźć w twórczości Kochanowskiego czy Mickiewicza oraz wielu innych znakomitych poetów.
To powinno wystarczyć
Podmiotem lirycznym wiersza jest jego autor. Świadczą o ty zwroty ?ja? oraz czasowniki w pierwszej osobie liczby pojedynczej.
Pierwsze pięć wersów opisuje tytuły, niezniszczalny, pomnik, ?Wybudowałem pomnik trwalszy niż ze spiżu?, który wybudował podmiot liryczny własną ciężką pracą. Spiż jest to rodzaj stopu miedzi, cyny i cynku, często zawierający również ołów. W starożytności spiżowe pomniki stawiano sportowcom podczas igrzysk. Pomnik poety jest oczywiście metaforą, symbolem, dzięki któremu autor opisuje to co stworzył. W drugim wersie Horacy przedstawia obraz pomnika. Opisuje jego wielkość ?strzelający nad ogrom królewskich piramid?, a więc jest większy od egipskich piramid. Kolejnym elementem przedstawionym przez poetę jest jego niezniszczalność. Nie zniszczą go ani deszcze, ani Akwilon (silny wiatr północny), jest również odporny na ?łańcuch lat niezniszczonych i mijanie wieków?. W kolejnych czterech wersach (od szóstego do dziewiątego) Horacy pisze, że zdaje sobie sprawę, iż po śmierci pewna jego część pozostanie wciąż żywa, ?Nie wszystek umrę wiem że uniknie pogrzebu cząstka nie byle jaka...?. Podmiot liryczny jest przekonany, że będzie istniał dla potomnych tak długo jak pantifks, który był kapłanem składającym ofiary Jowiszowi w intencji Rzymu i całego narodu rzymskiego. Dla jego współczesnych Rzym był czymś niezniszczalnym, sądził więc że on sam trwać będzie tak długo, jak długo żyć będzie wieczne imperium, nie przewidział jednak, iż Rzym upadnie, a jego poezja przetrwa. W wersach od dziesiątego do czternastego, zamieścił wspomnienia swojej ojczyzny, miasteczka z którego pochodził ? Wenuzji. Opowiada o swoim pragnieniu, aby tam ?(...) gdzie Aufidus huczy z tego kraju gdzie Daunus rządził ludem rubasznym(...)? ludzie wiedzieli, że jest on pierwszym, który ?podbił? Italię swoją poezją, ?doprowadził nurt eolskiej pieśni do Italów?. Auto słowami ?ja z nizin wyrosły? sprytnie umieszcza w utworze stan pochodzenia, gdyż był synem wyzwoleńca. Dwa ostatnie wersy są apostrofą do Melpomeny, muzy tragedii, aby założyła mu na głowę wieniec laurowy Apollona, boga wyroczni i poezji. Dobitnie wskazując tym gestem, iż zasługuje na miano wielkiego poety. Wiersz Exegi monumentum (Wybudowałem pomnik) jest najbardziej znanym utworem Horacego. Podmiot liryczny ? autor wiersza ? wygłasza pokonanie, że dołączy do grona tych, którzy dzięki swojej twórczości żyją wiecznie w pamięci potomnych. Słowa Horacego nie są przypuszczeniem, lecz stwierdzeniem niepodważalnego faktu. Jego dzieło niesie refleksje o artyście, skoro jego sztuka jest wieczna on sam także zyskuje nieśmiertelność. Non omnis moriar? ? ?Nie wszystek umrę? stało się jednym z najsłynniejszych zdań w literaturze, stało się symbolem pokonania artysty o nieśmiertelności zapewnianej przez jego dzieło. Poeci następnych pokoleń po wielokroć tę sentencję przywoływali we własnych dziełach. Można ją odnaleźć w twórczości Kochanowskiego czy Mickiewicza oraz wielu innych znakomitych poetów.
To powinno wystarczyć
Podmiotem lirycznym w wierszy jest sam poeta który porusza problem sztuki i ponadczasowego wymiaru.Jest on dumny i pewny siebie.Wyraża on przekonanie że tworzenie wiersza daje mu niesmiertelnosc.Pomnik ktory sobie stawia za życie jest twórczością.Pomnik jest trwalszy niż ze spiżu.Horacy ma świadomosc wartości własnej poezji dlatego mówi o niej że jest wyższa od piramid,trwała,odporna na działanie czasu i warunków atmosferycznych.W wierszu pojawia sie motyw ''non omnis moriar''-nie wszystek umrę.Poeta w ten sposób akcentuje że on umrze ale jego dzieła pozostana.Wiersz zawiera złoty środek jest nim ''exegi monumentum'' stawiam sobie pomnik.Oda kończy się apostrofa do melpomeny o przyznanie zwyciestwa.Dzieło poety daje sławy, jest manifestem poetyckim