Odpowiedź :
listopada 1990 roku Rząd RFSRR podjął uchwałę w sprawie utworzenia godła państwowego oraz flagi państwowej. W celu zorganizowania prac została powołana komisja rządowa. Po wszechstronnych dyskusjach komisja rekomendowała rządowi biało-niebiesko-czerwoną flagę i godło – złotego orła dwugłowego w czerwonym polu. Ostateczne przywrócenie tych symboli miało miejsce w 1993 roku, kiedy Dekretami Prezydenta B. Jelcyna zostały zatwierdzone jako flaga i herb państwa.
8 grudnia 2000 roku Duma Państwowa uchwaliła federalną ustawę konstytucyjną "O godle państwowym Federacji Rosyjskiej", którą przyjęła Rada Federacji i podpisał Prezydent Federacji Rosyjskiej Władimir Putin 20 grudnia 2000 roku.
* * *
Godłem państwowym Federacji Rosyjskiej jest wizerunek złotego orła dwugłowego w czerwonym polu; nad orłem – trzy korony (dwie mniejsze umieszczono nad głowami orła, trzecią, największą - ponad nimi); orzeł dzierży w szponach berło i jabłko; na piersi orła na czerwonej tarczy – jeździec.
Głównym elementem godła Federacji Rosyjskiej jest dwugłowy orzeł.
Tradycja emblematu rosyjskiego godła państwowego sięga korzeniami odległego średniowiecza. W 1497 roku na pieczęciach cara Iwana III po raz pierwszy pojawiły się dwie figury. Na awersie – jeździec, godzący w smoka. Postać ta została zapożyczona z heraldyki nowogrodzkiej i znalazła się na pieczęci państwowej nie przypadkiem, jeśli uwzględnimy ostrą walkę o przywództwo, które podówczas toczyły Moskwa i Nowogród. Tym samym Iwan III chciał podkreślić, że to ON zwyciężył i w swoim ręku dzierży władzę nad ziemiami ruskimi. Na rewersie pieczęci pojawiła się zupełnie nowa figura – dwugłowy orzeł, świadomie przejęta z symboliki bizantyjskiej i wyrażająca absolutną i potężną władzę cara. Dumny ptak był początkowo przedstawiany bez jakichkolwiek atrybutów. Orzeł w jedności z Jeźdźcem stał się emblematem państwa.
Za Iwana Groźnego, który ostatecznie umocnił dominację księstwa moskiewskiego i zjednoczył wokół niego ziemie ruskie, w układzie godła nastąpiła zmiana: tarcza z wizerunkiem Jeźdźca, zmagającego się z potworem, została przeniesiona na pierś ptaka. Właśnie ten symbol jako odzwierciedlenie suwerenności państwa został podniesiony na iglicę Spasskiej Bramy Moskiewskiego Kremla po oswobodzeniu Rusi z niewoli tatarskiej.
Korony, berło i jabłko, które po raz pierwszy pojawiły się w godle rosyjskim za cara Aleksieja Michajłowicza (1645-1676), są symbolami państwowości i władzy państwowej.
Na początku XVIII wieku, za Piotra I, figurę Jeźdźca zaczęto kojarzyć z postacią Świętego Jerzego walczącego ze smokiem. Święty Jerzy znany jest również w symbolice innych narodów, jednak wszędzie tam występuje on jako triumfujący Zwycięzca. Rosjanie zaś w przedstawieniu tej postaci wychodzili z założenia, że Jerzy zaledwie uniósł kopię nad paszczą potwora i wynik ciężkiego boju jeszcze nie jest przesądzony... W ten sposób rosyjskie godło nacechowane było symboliką tragizmu historii ojczystej.
W ciągu długiego czasu historycznego orzeł dwugłowy, jako symbol w godle, to tracił, to znowu zyskiwał rozmaite atrybuty i regalia. Wszakże zawsze pozostawał heraldycznym symbolem Państwa Rosyjskiego, ponieważ organicznie splatał się z historią kraju i ze świadomością narodową. Dwugłowy orzeł to symbol jedności Zachodu i Wschodu, kultury zachodniej i wschodniej, symbol zjednoczenia narodów, zamieszkujących część europejską i azjatycką Federacji Rosyjskiej.
W dzisiejszych czasach korony nad głowami orła oznaczają, przede wszystkim, suwerenność wszystkich podmiotów Federacji i samej Federacji, a także stanowią symbol połączenia trzech gałęzi władzy – ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej. Berło i jabłko symbolizują silną władzę i obronę państwa oraz jego jedność. Konny mąż, rażący kopią smoka (w roku 1730 po raz pierwszy w opisie rysunku godła nazwany św. Jerzym Zwycięzcą), jest nie tylko emblematem Moskwy, ale, przede wszystkim, symbolicznym przedstawieniem rosyjskiego żołnierza, broniącego ziemi ojczystej przed wrogami i odzwierciedleniem idei walki dobra i zła, światła i ciemności.
Przywrócenie orła dwugłowego jako godła państwowego Rosji jest wyrazem nierozerwalności i kontynuacji historii ojczystej. Dzisiejsze godło Rosji jest nowym godłem, ale jego zasadnicze części są głęboko tradycyjne; on odzwierciedla różne etapy historii ojczystej i rozwija je na progu trzeciego tysiąclecia.
8 grudnia 2000 roku Duma Państwowa uchwaliła federalną ustawę konstytucyjną "O godle państwowym Federacji Rosyjskiej", którą przyjęła Rada Federacji i podpisał Prezydent Federacji Rosyjskiej Władimir Putin 20 grudnia 2000 roku.
* * *
Godłem państwowym Federacji Rosyjskiej jest wizerunek złotego orła dwugłowego w czerwonym polu; nad orłem – trzy korony (dwie mniejsze umieszczono nad głowami orła, trzecią, największą - ponad nimi); orzeł dzierży w szponach berło i jabłko; na piersi orła na czerwonej tarczy – jeździec.
Głównym elementem godła Federacji Rosyjskiej jest dwugłowy orzeł.
Tradycja emblematu rosyjskiego godła państwowego sięga korzeniami odległego średniowiecza. W 1497 roku na pieczęciach cara Iwana III po raz pierwszy pojawiły się dwie figury. Na awersie – jeździec, godzący w smoka. Postać ta została zapożyczona z heraldyki nowogrodzkiej i znalazła się na pieczęci państwowej nie przypadkiem, jeśli uwzględnimy ostrą walkę o przywództwo, które podówczas toczyły Moskwa i Nowogród. Tym samym Iwan III chciał podkreślić, że to ON zwyciężył i w swoim ręku dzierży władzę nad ziemiami ruskimi. Na rewersie pieczęci pojawiła się zupełnie nowa figura – dwugłowy orzeł, świadomie przejęta z symboliki bizantyjskiej i wyrażająca absolutną i potężną władzę cara. Dumny ptak był początkowo przedstawiany bez jakichkolwiek atrybutów. Orzeł w jedności z Jeźdźcem stał się emblematem państwa.
Za Iwana Groźnego, który ostatecznie umocnił dominację księstwa moskiewskiego i zjednoczył wokół niego ziemie ruskie, w układzie godła nastąpiła zmiana: tarcza z wizerunkiem Jeźdźca, zmagającego się z potworem, została przeniesiona na pierś ptaka. Właśnie ten symbol jako odzwierciedlenie suwerenności państwa został podniesiony na iglicę Spasskiej Bramy Moskiewskiego Kremla po oswobodzeniu Rusi z niewoli tatarskiej.
Korony, berło i jabłko, które po raz pierwszy pojawiły się w godle rosyjskim za cara Aleksieja Michajłowicza (1645-1676), są symbolami państwowości i władzy państwowej.
Na początku XVIII wieku, za Piotra I, figurę Jeźdźca zaczęto kojarzyć z postacią Świętego Jerzego walczącego ze smokiem. Święty Jerzy znany jest również w symbolice innych narodów, jednak wszędzie tam występuje on jako triumfujący Zwycięzca. Rosjanie zaś w przedstawieniu tej postaci wychodzili z założenia, że Jerzy zaledwie uniósł kopię nad paszczą potwora i wynik ciężkiego boju jeszcze nie jest przesądzony... W ten sposób rosyjskie godło nacechowane było symboliką tragizmu historii ojczystej.
W ciągu długiego czasu historycznego orzeł dwugłowy, jako symbol w godle, to tracił, to znowu zyskiwał rozmaite atrybuty i regalia. Wszakże zawsze pozostawał heraldycznym symbolem Państwa Rosyjskiego, ponieważ organicznie splatał się z historią kraju i ze świadomością narodową. Dwugłowy orzeł to symbol jedności Zachodu i Wschodu, kultury zachodniej i wschodniej, symbol zjednoczenia narodów, zamieszkujących część europejską i azjatycką Federacji Rosyjskiej.
W dzisiejszych czasach korony nad głowami orła oznaczają, przede wszystkim, suwerenność wszystkich podmiotów Federacji i samej Federacji, a także stanowią symbol połączenia trzech gałęzi władzy – ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej. Berło i jabłko symbolizują silną władzę i obronę państwa oraz jego jedność. Konny mąż, rażący kopią smoka (w roku 1730 po raz pierwszy w opisie rysunku godła nazwany św. Jerzym Zwycięzcą), jest nie tylko emblematem Moskwy, ale, przede wszystkim, symbolicznym przedstawieniem rosyjskiego żołnierza, broniącego ziemi ojczystej przed wrogami i odzwierciedleniem idei walki dobra i zła, światła i ciemności.
Przywrócenie orła dwugłowego jako godła państwowego Rosji jest wyrazem nierozerwalności i kontynuacji historii ojczystej. Dzisiejsze godło Rosji jest nowym godłem, ale jego zasadnicze części są głęboko tradycyjne; on odzwierciedla różne etapy historii ojczystej i rozwija je na progu trzeciego tysiąclecia.