1. Chrześcijańskie stanowisko wobec problemu cierpienia ludzkiego wyrasta z wierności Pismu Świętemu, gdyż jest ono w dosłownym tego słowa znaczeniu „wielką księgą o cierpieniu”. Stary Testament nie przemilcza cierpienia, wiążąc je z grzechem i doświadczeniem wiary. Zgodnie z teocentrycznym poglądem, klucza do zrozumienia cierpienia szukano przede wszystkim w Bogu. Cierpienie w Starym Testamencie stanowiło problem historiozbawczy, wychowawczy, oczyszczający, ekspiacyjny. Nowy Testament ukazuje cierpienie jako odkupieńcze „narzędzie” i wyzwolenie człowieka z wielorakich nieszczęść. Cierpiący powinni opromienić je miłością w przekonaniu, iż w uciśnionym ciele najpełniej objawia się Chrystus.
2. Ponieważ to w sakramencie bierzmowania przyjmujemy 7 darów Ducha Św., które prowadzą nas przez życie:
* mądrości ( uzdalnia nas do tego, że potrafimy przeżywać swoje życie w świetle ostatecznego celu. Ujawnia nam prawdziwy sens naszego życia. Ukierunkowuje nasze serce i działanie ku Bogu, ku ostatecznemu celowi.)
* rozumu ( pozwala nam wniknąć głębiej w tajemnicę Boga. Daje rozumienie i intuicję Bożej prawdy. Poprzez ten dar Duch Św., który "przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego" ( 2,10) przekazuje wiernemu iskrę owej przenikliwości, otwierając jego serce na radość poznania Boga, i radość zrozumienia pełnego miłości planu Boga.)
* rady (uzdalnia człowieka do dokonania właściwego wyboru, przed jakim staje każdego dnia w swoim życiu. Pozwala człowiekowi dostrzec, co należy czynić w najbardziej skomplikowanych sytuacjach. Działa, zwykle gdy na drodze życia spotyka nas coś nieoczekiwanego, niezwykłego, co wymaga specjalnego światła. )
* męstwa ( uzdalnia do przeciwstawienia się pokusom czynienia zła, skłania człowieka do podejmowania, mimo przeszkód i trudności wielkich rzeczy dla Pana Boga, dopomaga nam w znoszeniu cierpień)
* umiejętności (uzdalnia do tego, że patrząc na świat, potrafimy odnaleźć Boga. Że potrafimy, patrząc na świat, przeżywać go jako tego, który pomaga nam w uświęceniu; jako ten, który objawia nam w sobie ślady Stworzyciela; który ukierunkowuje nas na Boga)
* pobożności (uzdalnia nas do unikania grzechu ze względu na miłość do Boga. Niesie ze sobą najgłębszą cześć dla Bożego Majestatu. Wywołuje "lęk" przed grzechem)
* bojaźni Bożej (patrz: pobożności)
