Odpowiedź :
Dziennik Witolda Gombrowicza publikowany od 1953 roku do śmierci pisarza w roku 1969 jest nową formułą tego gatunku w literaturze polskiej. Nie jest to kronikarski zapis, autor nie przekazuje w nim również intymnych zwierzeń. Dziennik stanowi wyzwanie wobec czytelnika, Gombrowicz polemizuje z otaczającą go rzeczywistością artystyczną i polityczną, walczy ze stronnictwami, grupami, narodami. Dziennik jest autokreacyjnym zapisem, obrazem jednostki walczącej o wolność, o wyzbycie się zależności od zbiorowości z jej mitami i stereotypami. To szczególne miejsce pisarstwa Gombrowicza zaowocowało wieloma inscenizacjami jego prozy i dramatów zrealizowanymi przez Mikołaja Grabowskiego, który powiedział : "Każdy z nas ma w swoim życiu przynajmniej kilku autorów, których akceptuje organicznie po paru przeczytanych stronach. Dzieje się tak dlatego, iż czytający odnajduje w nich potwierdzenie własnych, często jeszcze nie do końca wyklutych myśli i że zaprezentowane tu wnioski
trafiają mu w sposób oczywisty do przekonania. Jednym z takich autorów, czytanych dotkliwie osobiście,
jest dla mnie Gombrowicz." Przedstawienie w Starym Teatrze jest kolejną realizacją Dzienników, po raz pierwszy reżyser przygotował je dla Teatru TV w 1996 roku, prezentował je także, wielokrotnie w całej Polsce, jako monodram we własnym wykonaniu
pt. Mój Gombrowicz.