Krótkowzroczność jest stanem, w którym układ optyczny oka jest zbyt silny i obrazy powstają przed siatkówką. Jeśli porównalibyśmy gałkę oczną do kina, w którym znajduje się projektor i ekran, to układ optyczny, nazywany przez nas projektorem jest tak nastawiony, że widziany przez nas obraz powstaje przed ekranem, czyli siatkówką.
Krótkowzroczność może być refrakcyjna, kiedy soczewka lub rogówka mają taką siłę łamiącą, że obraz powstaje przed siatkówką, lub osiowa, gdy długość gałki ocznej jest zbyt duża do normalnej siły łamiącej układu optycznego.
Każdą wadę refrakcji koryguje się za pomocą okularów, szkieł kontaktowych i chirurgii. W krótkowzroczności stosuje się metodę Fiodorowa, polegającą na operacyjnym spłaszczeniu rogówki, którą nacina się promieniście. Wyparła ją jednak nowoczesna metoda chirurgii refrakcyjnej przy użyciu lasera. U dzieci powszechnie stosuje się korekcję okularową, ze względu na to, że proces wzrostu gałki ocznej nie został jeszcze zakończony. W uzasadnionych przypadkach można zastosować szkła kontaktowe. W przypadku nadwzroczności również zaleca się noszenie okularów lub szkieł kontaktowych. Dorosłych pacjentów można poddać zabiegowi laserowemu, lub zabiegowi wszczepienia soczewki.
Astygmatyzm, inaczej niezborność, to sytuacja, w której obrazem koła na ‘ekranie’ nie jest koło, ale elipsa. Wynika to z tego, że niezborne, różne są dwa prostopadłe promienie krzywizny układu optycznego z rogówki lub soczewki. Zdarza się również, że z niezbornością idzie w parze krótkowzroczność lub nadwzroczność.
