Odpowiedź :
prawo do życia i rozwoju.
Każdy człowiek jest istotą rozumną, wolną, zasługującą na szacunek, miłość, pełnię przysługujących mu praw i obowiązków. Nikt nie rodzi się jednak doskonały. Z biegiem czasu przy pomocy bliskich kształtujemy swoją osobowość, a już od momentu przyjścia na świat czeka na nas mnóstwo pracy. Musimy doskonalić swoje siły motoryczne, niezbędne do poruszania się, rozwijać swoje zmysły pozwalające na kontakt z otaczającym nas światem, uczucia, dzięki którym będziemy mogli właściwie reagować na rzeczywistość i wreszcie musimy uczyć się korzystać z woli i rozumu. To właśnie one charakteryzują człowieka i pozwalają mu w sposób wolny i świadomy podejmować decyzje i ponosić za nie odpowiedzialność.
Człowiek musi się zatem rozwinąć i dojrzeć do właściwego sobie sposobu życia. Rozwój ten wyznacza sama ludzka natura, w którą wpisane są odpowiednie prawa- prawa natury. Wypełnianie ludzkich praw umacnia człowieka, ich nieprzestrzeganie degraduje.
Najważniejszym, naturalnym prawem człowieka jest prawo do życia. Z niego płynie prawo do pełnego rozwoju. Prawa natury należy jednak odpowiednio zabezpieczyć i rozpoznać. Takim właśnie zabezpieczeniem jest prawo stanowione, stworzone przez ludzi, ogłoszone i zobowiązujące do jego przestrzegania. O dobrym prawie mówimy wtedy, gdy dobrze służy człowiekowi, a więc jest mądrze i odpowiednio wykorzystane.
Dzieci posiadają szczególne prawa. Rozwój ich człowieczeństwa przebiega bowiem w szczególny sposób. Dziecko nie potrafi samo zadbać o siebie, nie potrafi samodzielnie kształcić swojej natury. Potrzebuje do tego rodziców, opiekunów, potrzebuje wielu innych ludzi. Dlatego naturalnymi "strażnikami" praw dziecka są jego rodzice i opiekunowie. Ale dziecko potrzebuje też specjalnego zabezpieczenia w prawie stanowionym. Dobre prawo stanowione może i powinno pomagać rodzicom i opiekunom w rozwoju dziecka.
Według mnie jest to najwazniejsze prawo!!
Każdy człowiek jest istotą rozumną, wolną, zasługującą na szacunek, miłość, pełnię przysługujących mu praw i obowiązków. Nikt nie rodzi się jednak doskonały. Z biegiem czasu przy pomocy bliskich kształtujemy swoją osobowość, a już od momentu przyjścia na świat czeka na nas mnóstwo pracy. Musimy doskonalić swoje siły motoryczne, niezbędne do poruszania się, rozwijać swoje zmysły pozwalające na kontakt z otaczającym nas światem, uczucia, dzięki którym będziemy mogli właściwie reagować na rzeczywistość i wreszcie musimy uczyć się korzystać z woli i rozumu. To właśnie one charakteryzują człowieka i pozwalają mu w sposób wolny i świadomy podejmować decyzje i ponosić za nie odpowiedzialność.
Człowiek musi się zatem rozwinąć i dojrzeć do właściwego sobie sposobu życia. Rozwój ten wyznacza sama ludzka natura, w którą wpisane są odpowiednie prawa- prawa natury. Wypełnianie ludzkich praw umacnia człowieka, ich nieprzestrzeganie degraduje.
Najważniejszym, naturalnym prawem człowieka jest prawo do życia. Z niego płynie prawo do pełnego rozwoju. Prawa natury należy jednak odpowiednio zabezpieczyć i rozpoznać. Takim właśnie zabezpieczeniem jest prawo stanowione, stworzone przez ludzi, ogłoszone i zobowiązujące do jego przestrzegania. O dobrym prawie mówimy wtedy, gdy dobrze służy człowiekowi, a więc jest mądrze i odpowiednio wykorzystane.
Dzieci posiadają szczególne prawa. Rozwój ich człowieczeństwa przebiega bowiem w szczególny sposób. Dziecko nie potrafi samo zadbać o siebie, nie potrafi samodzielnie kształcić swojej natury. Potrzebuje do tego rodziców, opiekunów, potrzebuje wielu innych ludzi. Dlatego naturalnymi "strażnikami" praw dziecka są jego rodzice i opiekunowie. Ale dziecko potrzebuje też specjalnego zabezpieczenia w prawie stanowionym. Dobre prawo stanowione może i powinno pomagać rodzicom i opiekunom w rozwoju dziecka.
Według mnie jest to najwazniejsze prawo!!
Według mnie najważniejszym prawem dziecka jest : prywatność.
Gdy dziecko jest w szkole rodzic wchodzi do jego pokoju i przegląda jego zeszyty, jeśli zostawiło komórkę to komórkę i sms-y, pamiętniki, przegląda co ma w szafkach myśląc,że może znajdzie jakieś używki.W takim momencie okazuje,że nie ma zaufania do swojego dziecka. Gdyby dziecko o tym wiedziało to wściekłoby się.Każdy by się wściekł i zdenerwował jakby się dowiedział,że ktoś mu chodzi po jego pokoju. Następną sprawą są np. znajomi. Gdy chcemy gdzieś wyjść to rodzic zaczyna wypytywać: a gdzie idziesz?,a z kim? o której wrócisz, po co tam idziesz? itp. My tego nie lubimy. Mamy prawo do prywatności i nie musimy na takie rzeczy odpowiadać. Dobrze byłoby gdyby rodzice dali nam wolną rękę i nam chociaż raz zaufali..
Gdy dziecko jest w szkole rodzic wchodzi do jego pokoju i przegląda jego zeszyty, jeśli zostawiło komórkę to komórkę i sms-y, pamiętniki, przegląda co ma w szafkach myśląc,że może znajdzie jakieś używki.W takim momencie okazuje,że nie ma zaufania do swojego dziecka. Gdyby dziecko o tym wiedziało to wściekłoby się.Każdy by się wściekł i zdenerwował jakby się dowiedział,że ktoś mu chodzi po jego pokoju. Następną sprawą są np. znajomi. Gdy chcemy gdzieś wyjść to rodzic zaczyna wypytywać: a gdzie idziesz?,a z kim? o której wrócisz, po co tam idziesz? itp. My tego nie lubimy. Mamy prawo do prywatności i nie musimy na takie rzeczy odpowiadać. Dobrze byłoby gdyby rodzice dali nam wolną rękę i nam chociaż raz zaufali..