Ostatnia strofa to opis świata po wojnie, kiedy ustąpią już czołgi najeźdźcy, kiedy ludzie staną się wolni. Wojna zostawi jednak swoje piętno – świat straci swe tempo, ludzie zatracą poczucie upływu czasu, staną „na wozach, czołgach, na samolotach, na rumowisku” i zaczną odbudowywać swe miasta. Towarzyszyć im jednak będzie poczucie niepewności i strachu przed przyszłością, już teraz nie wiedzą, czy ich ogromne cierpienie zostanie kiedyś docenione, czy staną się bohaterami - kartami „Iliady” czy też zostaną zapomnieni, a na ich mogiłach znajdzie się postawiony jedynie z litości, skromny, drewniany krzyż.
