Poezja ma wielką siłę i moc. Pełni (i pełniła) w świecie niezwykłą rolę, to swoiste antidotum na zagrożenia naszej rzeczywistości. Jest pouczająca, utylitarna, cieszy, wzrusza i porusza czytelników. Często wstrząsa ich sumieniem i podnosi do walki.
Kim jest poeta? Odepchniętym przez społeczeństwo samotnikiem, buntownikiem? Wybrańcem Boga obdarzonym wielkim talentem czy też straceńcem? Na pewno wszystkim po trochę, lecz czy jest zwykłym śmiertelnikiem?
Poetę nie rozumianego przez tłumy ustanowił Horacy w swoich pieśniach. Motyw „exegi monumentum”(pomnik sobie stawiam trwalszy niż ze spiżu) i „Non omnis moriar” (nie wszystek umrę) to portret artysty, stojącego ponad ludźmi, któremu talent i dzieło zapewnia nieśmiertelność.
